Nicolai Abraham Abildgaard

Nicolai Abraham Abildgaard, nado en Copenhaguen en 1743 e finado na mesma cidade en 1809, foi un pintor danés.

Nicolai Abraham Abildgaard

Nome orixinal	(da) Nicolai Abraham Abildgaard‎
Biografía
Nacemento	(en) Nikolai Abraham Abildgaard 11 de setembro de 1743 Copenhague, Dinamarca
Morte	4 de xuño de 1809 (65 anos) Copenhague, Dinamarca
Lugar de sepultura	Assistens Kirkegård
Datos persoais
País de nacionalidade	Dinamarca
Educación	Royal Danish Academy of Fine Arts (en)
Actividade
Campo de traballo	Pintura, desenhar (pt) , escultura e arquitectura
Lugar de traballo	Roma (1772–1777) Copenhague
Ocupación	pintor , profesor universitario , deseñador de mobles , escultor , deseñador , arquitecto , debuxante
Empregador	Royal Danish Academy of Fine Arts (en)
Alumnos	Christoffer Wilhelm Eckersberg, Johan Ludvig Gebhard Lund (pt) , Jens Peter Moeller, Conrad Christian Bí¸hndel (pt) , Carl Probsthayn (pt) e Christian Gottlieb Kratzenstein-Stub (pt)
Obra
Obras destacables (década de 1700) The Temple of Happiness (en) (1775) The Wounded Philoctetes (en) (1777) Ymir Suckling the Cow Audhumla (en) (1794) Culmin's Ghost Appears to his Mother (en)
Familia
Cónxuxe	Juliane Marie Abildgaard (1803–)
Pai	Søren Abildgaard (pt)
Irmáns	Pedro Cristiano Abildgaard (pt)

Traxectoria

Fillo dun anticuario, estudou pintura na Real Academia Danesa da Arte (Det Kongelige Danske Kunstakademi) con Johan Mandelberg e Johannes Wiedewelt. Como axudante de Mandelberg colaborou na decoración do palacio real de Fredensborg.

Entre 1772 e 1777 fixo unha viaxe de estudos a Roma, onde estudou os frescos de Anibal Carracci e as pinturas de Rafael, Tiziano e Miguelanxo. Ademais entra en contacto co escultor sueco Johan Tobias Sergel e o pintor Johann Heinrich Füssli que exercen unha grande influencia no seu afastamento do clasicismo, aprendido na Academia, e no seu achegamento ás fontes literarias de Shakespeare, Homero e Osian.

De volta a Dinamarca foi nomeado profesor da Academia en 1778. Christoffer Wilhelm Eckersberg e Asmus Jacob Carstens salientaron entre os seus discípulos. En 1780 foi requirido polo goberno danés para pintar pezas históricas que servisen de decoración ao Cuarto dos Cabaleiros (Riddersal) do Palacio de Christiansborg. Esas pinturas non só amosan elementos históricos, senón tamén alegóricos e mitolóxicos (xeroglíficos, símbolos) que reflicten o seu apoio á Revolución francesa, o rei rexeitou o deseño, e finalmente en 1794 foi destruído nun incendio.

Dirixiu a Academia de Copenhaguen de 1789 a 1791 e de 1801 a 1809.

O seu estilo foi clásico, cun fondo romántico. Tiña un remarcable sentido da cor, e unha clara preferencia por temas históricos.