Kipchoge Keino
Kipchoge Hezekiah Keino, nado en Kipsamo o 17 de xaneiro de 1940 é un atleta kenyano retirado, que ademais dirixiu o Comité Olímpico Kenyano (KOC) ata o 29 de setembro de 2017. Dúas veces campión olímpico, Keino foi un dos primeiros dunha longa listaxe de fondistas e mediofondistas de éxito do seu país, e inspirou moitos dos seus compatriotas a converterse na potencia do atletismo que son. En 2012, foi un dos vinte e catro primeiros atletas incluídos como membros iniciais do International Association of Athletics Federations Hall Of Fame.[1]
  | |
| Nome orixinal | (en) Kipchoge Hezekieh Keino |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 17 de xaneiro de 1940 (84 anos) Nandi County (en)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Kenya |
| Altura | 173 cm |
| Peso | 66 kg |
| Actividade | |
| Ocupación | fondista , mediofondista , atleta |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua inglesa |
| Deporte | atletismo |
| Disciplina deportiva | corrida de meia-distância (pt) |
| Participou en | |
| 1972 | Xogos Olímpicos de 1972 |
| 1968 | Xogos Olímpicos de 1968 |
| 1964 | Xogos Olímpicos de 1964 |
Premios
| |
  | |
Traxectoria editar
Primeiros anos editar
Keino naceu en Kipsamo (Distrito Nandi). O seu nome, Kipchoge, é unha expresión nandi que significa "nado preto do almacén de gran".[2] Os seus pais faleceron cando el era novo e foi criado por unha tía. Tras acabar a escola uniuse á policía de Kenya.[3] Antes de dedicarse ao atletismo, xogou ao rugby.[4]
Carreira editar
Comezou a súa carreira internacional nos Xogos da Commonwealth de 1962 en Perth (Australia) onde foi undécimo nas tres millas. Nos Xogos Olímpicos de 1964 rematou quinto nos 5000 m e só perdeu a cualificación para a final dos 1500 m.
O 27 de agosto de 1965, Keino rebaixou o récord do mundo dos 3000 m en máis de 6 segundos ata 7:39.6 no seu primeiro inteno na distancia. Gañou dúas medallas (1500 e 5000 metros) nos primeiros Xogos Africanos. Ese mesmo ano rompeu o récord mundial dos 5000 m que tiña Ron Clarke, conseguindo 13:24.2. Nos Xogos da Commonwealth de 1966 en Kingston (Xamaica), gañou as carreiras da milla e das tres millas. Nos seguintes Xogos da Commonwealth, Keino gañou os 1500 metros e foi terceiro nos 5000.
Nos Xogos Olímpicos de 1968 na Cidade de México, gañou a medalla de ouro nos 1500 metros, vencendo ao favorito, o estadounidense e récord do mundo Jim Ryun, por 20 metros, a maior marxe de vitoria na historia da proba,[5] e a medalla de prata dos 5000 metros. Catro anos máis tarde gañou o ouro nos 3000 metros obstáculos e a prata nos 1500 metros nos Xogos Olímpicos de 1972 en Múnic. Retirouse en 1973.[3] Apareceu na portada de outubro de 1968 da revista Track and Field News, primeiro número tralos xogos.[6] Compartiu a portada do número de setembro de 1969 con Naftali Bon.[7]
Despois do deporte editar
Coa súa esposa, Phyllis Keino, dedicou significativos esforzos ao traballo humanitario en Eldoret, Kenya. Estableceron a Casa de Nenos Lewa para orfos, a escola de primaria KipKeino[8] en 1999, e a escola de secundaria Kip Keino en 2009.[9]
Polo seu traballo cos orfos, compartiu en 1987 o título de "Deportista do Ano" da revista Sports Illustrated con outros sete denominados como "Atletas que se preocupan". En 1996 foi incluído no Salón da Fama Mundial Humanitario do Deporte.
O Kipchoge Keino Stadium de Eldoret recibe o seu nome.[3]
En 2007, recibiu un doutoramento honorífico en dereito pola Universidade de Bristol.[10] Anteriormente, a Universidade de Egerton en Nakuru outorgáralle un grao honorífico. En xullo de 2012 recibiu maior recoñecemento por parte da cidade de Bristol xa que durante a súa presidencia do comité olímpico kenyano, este converteu Bristol na base de adestramento dos seus atletas na preparación dos Xogos Olímpicos de Londres. O concello de Bristol deulle o premio da liberdade da cidade, primeira persoa en recibir a honra dende Winston Churchill[3]
O 5 de agosto de 2016, na cerimonia inaugural dos Xogos Olímpicos de Río de Xaneiro, Keino recibiu o primeiro Loureiro Olímpico polos seus destacados servizos ao movemento olímpico.[11]
Notas editar
- ↑ "IAAF Hall Of Fame". International Association of Athletics Federations. Consultado o 14 de xaneiro de 2015.
- ↑ "Focus on Africa : Eliud Kipchoge (KEN)". iaaf.org. International Association of Athletics Federations. 9 de marzo de 2006. Arquivado dende o orixinal o 23 de outubro de 2012. Consultado o 02 de maio de 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Legendary runner with a heart of gold Arquivado 19 de marzo de 2020 en Wayback Machine., Daily Nation, 27 de agosto de 2007.
- ↑ "Kip roots for 'Olympic Sevens'", Daily Nation, 23 de abril de 2009.
- ↑ Kipchoge Keino, CNN.com, 23 de xuño de 2004.
- ↑ "1969 Covers (18-issue year)". TrackandFieldNews.com. Arquivado dende o orixinal o 03 de marzo de 2016. Consultado o 7 de agosto de 2016.
- ↑ "1968 Covers (17-issue year)". TrackandFieldNews.com. Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 7 de agosto de 2016.
- ↑ "KipKeino Primary School". Arquivado dende o orixinal o 16 de agosto de 2016. Consultado o 16 de agosto de 2016.
- ↑ "Keino's remarkable legacy runs deep in the Rift Valley". HeraldScotland (en inglés). Consultado o 2 de maio de 2018.
- ↑ "Honorary degrees awarded today". University of Bristol. 17 July 2007.
- ↑ "The Latest: Keino gives heartfelt speech after Olympic award". Lincoln Journal Star. Associated Press. 5 de agosto de 2016. Arquivado dende o orixinal o 20 de agosto de 2016. Consultado o 5 de agosto de 2016.