Manuel García Blanco: Diferenzas entre revisións

 

===Formación===

Licenciouse en Filosofía e Letras na Universidade Central de Madrid, véndose influído polo maxisterio intelectual de [[Francisco Giner de los Ríos]], filósofo, pedagogo e ensaísta español, fundador e director da [[Institución Libre de Enseñanza]].

 

Doutorouse no ano 1907 coa tese ''La clasificación de las ciencias de Bacon a Spencer''.

 

===Ingreso e exercicio na Administración do Estado===

Pouco despois do seu doutoramento, ingresa no corpo de Estatística da Administración do Estado por concurso de méritos. Inicialmente destinado en Albacete durante uns meses, cedo viu cumprido o anceio de voltar á súa terra, exercendo como Xefe de Estatística da Delegación Provincial da cidade de Lugo deica se xubilar.

 

===Primeiros escritos===

Xa durante os seus tempos de estudante universitario en Madrid, envía escritos ao xornal lugués ''[[El Norte de Galicia]]'', colaborando periodicamente neste medio entre os anos 1903 e 1915.

 

 

As súas colaboracións, centradas en cuestións de divulgación filosófica, histórica, asuntos de actualidade política nacional e internacional, pedagoxía e filoloxía foron frecuentemente asinadas baixo pseudónimos, como "Trpséfobo" ou "Manuel da Torre" -en alusión ao seu lugar de nacencia-, polo que son difíciles de identificar. Moitos dos seus escritos teñen sido localizados mercé ao seu arquivo persoal, conservado pola súa familia.

 

===As ''Consideraciones sobre la decadencia y rehabilitación de la lengua gallega''===

No ano 1912 publicou ''[[Consideraciones sobre la decadencia y rehabilitación de la lengua gallega]]'', asinado baixo as iniciais M. G. B. Nesta obra deféndese o uso do galego no ensino, actitude pioneira no seu tempo, aparecendo referencias nos xornais ''[[La Voz de Galicia]]'' e ''[[El Heralddo de Vigo]]''.

 

 

====Tradución ao galego====

 

''"Trata d'un modo maxistral do estado de deixadés á que ten chegado o noso idioma materno e do xeito pra achegarnos ao seu rexurdimento. Con algunhas apreciacións do autor non estamos conformes<ref>Polos comentarios da redaccion de A Nosa Terra publicados ao pé da primeira -e única- entrega publicada, as disensións parecían facer referencia maiormente ao pesimismo de García Blanco a teor do proceso de recuperación da lingua, no que as Irmandades apreciaban un meirande progreso.</ref>, mais é merecente dos nosos laudes a ansia querendosa que quer espertar nas almas dos bos galegos pra que afinquemos na fonte esgrevia da nosa nobre fala a persoalidade de Galicia [...] os nosos suscritores hannos d'agradecer que pol-a nosa mediación conozan tan proveitoso e patriótico traballo.

:::''Suidosos e brandos''

::::::::''Pondal"''<ref>Asemade, na mesma nota, non se deixa de aludir ao afán de anonimato que caracteriza ao autor.</ref>

 

===Deriva académica e cesura na publicación===

 

Malia esta contrariedade, exercerá como Profesor de diversas materias (latín, francés e outras especialidades) no Instituto de Lugo, tarefa que tomará con gosto como unha agradábel actividade complementaria que lle permite incrementar os ingresos do salario oficial á par que rachar co prosaico do traballo oficinesco, facéndoo merecente da agarimosa lembranza de varias xeracións de alumnos que non deixarán de agradecer o seu maxisterio mesmo en escritos publicados moitas décadas despois.

 

===O ''Estudio geográfico y toponímico de la provincia de Lugo''===

Xa no ano 1940, dentro do Servicio de Publicacións da Dirección Xeral de Estatística, apareceu a súa obra ''Estudio geográfico e toponímico da provincia de Lugo''. A parte adicada á toponimia é considerada dun grande valor, achegando xuízos moi acertados encol da regaleguización de ducias de topónimos castelanizados (resultando menos afortunada a referida ás sempre arriscadas propostas etimolóxicas). A obra é aínda máis salientábel considerando o abandono do que os estudos lingüísticos adoecían naquel tempo e a inexistencia de investigacións sobre o galego. O escrito propiciou no 1944 as ''Notas a un folleto sobre geografía y toponimia lucense'', do Catedrático de Latín da [[Universidade de Santiago de Compostela]] [[Abelardo Moralejo Laso]], lingüísta galego que salientou especialmente nos estudos toponímicos.

 

===Vida persoal e familiar===

Modesto e pouco amigo da celebridade e a adulación (como demostra o seu reiterado emprego de pseudónimos en publicacións non oficiais, que xa chamara a atención nas publicacións galeguistas da preditadura) e armado dun rexo espírito crítico que non o facía vítima da comenencia social e a falsa amizade, si cultivou a fraternidade dos amigos, tanto das xentes populares coas que medrara na [[Ulloa]] e coas que nunca deixaría de manter o trato coma da marxinada e amordazada intelectualidade da posguerra, salientando entre os seus amigos [[Eduardo Seijas]], [[Ánxel Fole]], [[Luís Pimentel]] e [[Celestino Fernández de la Vega]], cos que compartía inquedanzas durante longos paseos e faladoiros baixo a interesada ollada dos seus alumnos.

 

 

Casado con Dolores Ouro, con quen tivo catro fillos (Manuel, Ánxela, Andrés e Camila), pasou os derradeiros lustros da súa vida nun ambiente familiar onde non deixou de cultivar o estímulo intelectual. Xa nonaxenario, apesadumbrouno desfacerse da Torre de Pambre, perante o desinterese dos herdeiros, poucos meses antes do seu pasamento.