Formoso, papa
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2017.) |
Formoso, nado probablemente en Roma cara ao 816 e finado nesa cidade o 4 de abril de 896, foi Papa desde o 891 ata a súa morte.
  | |
| Nome orixinal | (la) Formosus PP. |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | c. 816 Roma |
| Morte | 4 de abril de 896 (79/80 anos) Roma |
| Causa da morte | Envelenamento |
| Lugar de sepultura | Basílica de San Pedro |
 111º Papa | |
| 10 de outubro de 891 – 4 de abril de 896 ← Estevo V – Bonifacio VI → | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Estados Pontificios |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Roma Estados Pontificios |
| Ocupación | diplomático , sacerdote católico , escritor |
| Lingua | Lingua latina |
  | |
Traxectoria editar
Converteuse en Bispo-Cardeal de Porto no 864. Emprendeu misións diplomáticas en Bulgaria (866) e máis en Francia (869 e 872), onde persuadiu a Carlos o Calvo, rei de Francia, para que fose coroado polo Papa.
Desde 872 foi candidato ao trono pontificio. Mais ese ano mesmo, Roma e a corte do papa Xoán VIII creáronlle complicacións políticas. Xoán VIII convocou un sínodo, séndolle dada orde a Formoso orde de presentarse so pena de excomuñón, baixo a acusación de ter aspirado ao arcebispado de Bulgaria e á cátedra de San Pedro, de terse oposto ao Emperador, de abandonar a súa diocese sen autorización papal, de despoxar os mosteiros de Roma, de celebrar o servizo divino a pesar dunha prohibición que pesaba sobre de el, e mesmo de ter conspirado con certas personaxes para destruír a sé pontificia. A sentenza de excomuñón contra Formoso e outros foi promulgada en xullo de 872. Seis anos logo, en 878, foille levantada, despois de que prometera que non había volver nunca a Roma, nin exercer funcións sacerdotais.
O papa Mariño I, que sucedeu a Xoán VIII en 883 tornoulle a súa diocese de Porto. Logo dos pontificados de Mariño, Hadriano III (884-885) e de Estevo V (885-891), Formoso foi elixido papa o 6 de outubro de 891.
Foi obrigado a coroar como Emperador ao duque Guido II de Spoleto en abril de 892, atopándose enleado nun bo número de problemas ben difíciles: o patriarca Focio, en Constantinopla, dimitira antes de que Estevo, fillo do Emperador Basilio I, tomase o poder. Os arcebispos de Hamburgo e Colonia disputaban polo bispado de Bremen. Eudes, conde de París, e Carlos o Simple, pelexaban en Francia pola coroa. Formoso convenceu a Arnulfo de Carintia para que fose a Roma e liberase Italia. No 894, Arnulfo conquistou todo o país ao Norte do río Po. Guido morreu en decembro, deixando seu fillo Lamberto, ao coidado da súa nai Agiltrude, contraria aos Carolinxios. En outubro de 895, Arnulfo emprendeu a súa segunda campaña en Italia e no 896 era coroado polo papa en Roma. O novo Emperador marchou sobre Spoleto, mais enfermo de parálise no camiño, quedou impedido para continuar a campaña iniciada.
Morte editar
- Véxase tamén: Concilio Cadavérico.
O 4 de abril do 896, Formoso faleceu. Sucedérono os papas Bonifacio VI e Estevo VI. Este último so influencia de Lamberto e Agiltrude, montou un xuízo contra Formoso en 897, o coñecido como concilio cadavérico. O seu cadáver foi exhumado, revestido das roupas e ornamentos pontificios, e foi sentado sobre un trono, para que se enfrontase a todas as acusacións que noutrora lle levantara Xoán VIII. O veredicto foi que o defunto non era digno do pontificado. Foron anuladas todos os actos e medidas que adoptara e as ordes que conferira el, como papa, declaradas inválidas. Fóronlle arrincados vestidos e ornamentos pontificios, os tres dedos da súa man dereita, que empregara nas consagracións, fóronlle cortados e, por último, o seu cadáver foi botado no río Tíber. Sería atopado entre redes de pescadores e, así que faleceu Estevo VI, os restos serían inhumados de novo na basílica de San Pedro, ao tempo que se prohibía tentar no futuro procesos contra defuntos.
O papa Serxio III (904-911) confirmou, porén, máis tarde as condenas contra Formoso, e esixiu unha nova consagración dos bispos que el designara. Isto deu lugar a unha gran confusión. Aínda máis tarde a validez das consagración de Formoso foi recoñecida de novo e a decisión adoptada por Serxio condenada pola Igrexa, que á inversa, pasou a ser considerado un gran pecador e culpábel de varios asasinatos.
|
Este artigo sobre Papas é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |