Concilio Cadavérico
O Concilio Cadavérico (tamén denominado o «Xuízo do Cadáver», «Sínodo do Terror» ou «Sínodo do Cadáver»; en latín Synodus Horrenda) é o nome comunmente dado ao xuízo eclesiástico póstumo do Papa Formoso, celebrado na Basílica de San Xoán de Letrán de Roma en xaneiro de 897.[1] O xuízo foi conducido polo papa Estevo VI, que sucedera a Bonifacio VI, cuxo breve pontificado tomara a substitución ao de Formoso. Esteban acusou a Formoso de perxurio e de acceder ao papado ilegalmente. Ao final do xuízo, Formoso foi declarado culpable e o seu papado foi declarado retroactivamente nulo. O Sínodo do Cadáver é lembrado como un dos episodios máis estrafalarios da historia do papado.
Historia
editarO mesmo ano da morte de Formoso, subiu ao trono pontificio Bonifacio VI co apoio de Lamberto de Spoleto, quen volvera a tomar o control de Roma ao caer enfermo Arnulfo de Carintia e verse obrigado a abandonar Italia. Lamberto, xunto á súa nai Agiltrude, impulsou a realización dun xuízo contra o Papa defunto, que non apoiara á familia Spoleto nas súas reivindicacións políticas.[2]
Estevo VI, sucesor de Bonifacio VI (quen morrera ao pouco de ser elixido papa), ordenou, nove meses despois da morte de Formoso, exhumar o seu cadáver e sometelo a xuízo nun concilio que reuniu a tal fin.[2]
En devandito concilio, celebrado baixo a presidencia de Estevo VI, procedeuse a revestir o cadáver de Formoso dos ornamentos papais e sentóuselle nun trono para que escoitase as acusacións. A principal destas foi que sendo bispo dunha diocese, a de Porto, e a abandonou para ocupar como papa a diocese de Roma.[2]
Achado culpable, declarouse inválida a súa elección como papa e anuláronse todas os actos e ordenacións do seu papado. A continuación desposuíuse ao cadáver das súas vestiduras, arrancáronlle da man os tres dedos con que impartía as bendicións papais e os seus restos foron depositados nun lugar secreto, onde permaneceron varios meses até a entronización de Teodoro II, (cuxo pontificado tan só durou 20 días, aínda que a rehabilitación de Formoso iniciouse co papa Romano) cando foron restituídos á Basílica de San Pedro.
O papa Xoán IX convocou dous concilios, un en Rávena e outro en Roma, nos cales se promulgou que toda acusación en tribunais sobre unha persoa morta fose prohibida. Con todo, o papa Serxio III ao acceder o trono no 904, anulou tanto os concilios convocados por Xoán IX e Teodoro II e iniciou un segundo xuízo contra o cadáver, achándoo culpable de novo. Os restos de Formoso foron lanzados entón ao Tíber[2] para que "desaparecesen da face da terra", pero segundo a lenda enredáronse nas redes dun pescador, que o extraeu das augas e o escondeu. Finalizado o pontificado de Serxio III, os restos foron depositados no Vaticano, onde xacen até o día de hoxe.
En 1464 o cardeal Pietro Barbo, ao ser elixido papa, tivo que ser disuadido de levar o nome de Formoso II, para no seu lugar levar o de Paulo II.
Notas
editar- ↑ Joseph Duhr, “Le concile de Ravenne in 898: la réhabilitation du pape Formose,” Recherches de science religieuse 22 (1932), p. 541 nota 1
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 "El Sínodo del Terror: el juicio que celebró un Papa al cadáver de quien fue su antecesor". ABC (en castelán). 15 de maio de 2018. Consultado o 1 de novembro de 2018.