Comba de Córdoba
Comba de Córdoba ou Comba de España, máis coñecida como Santa Comba de Córdoba, foi unha santa da Igrexa Católica, que morou en Córdoba baixo no dominio musulmán durante o século IX.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | valor descoñecido Córdoba, España |
| Morte | 853 Córdoba, España |
| Actividade | |
| Ocupación | monxa, monxa |
| Enaltecemento | |
| Día de festividade relixiosa | 17 de setembro |
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde abril de 2017.) |
Segundo a lenda, Santa Comba de Córdoba foi decapitada polos musulmáns no mosteiro de Tabanos en 853, e o seu corpo guindado ao río Guadalquivir mutilado. Porén, cando atoparon os seus restos, Comba ficaba intacta.
A súa festividade celébrase o 17 de setembro.
Controversias
editarExiste unha controversia sobre a orixe da advocación de Santa Comba de Nájera, de Albendiego e Arceniega no norte de España. A historia oficial (da Igrexa) é que Santa Comba de Nájera (en realidade en Santa Coloma, preto de Nájera), de Albendiego e de Arceniega, corresponden a Santa Comba, virxe e mártir de Córdoba (853), cuxos restos se atopan en Nájera e non en Córdoba. Porén, hai datos que indican que na vila de Santa Coloma, preto de Nájera, erguíase o antigo mosteiro de Santa Columba Senoense (dedicado á santa galaica finada na Galia Comba de Sens), fundado por monxes provenientes de Sens, durante as invasións dos bárbaros.
Evolución en Galicia
editarAs lendas galegas posibelmente de orixe precristiá de Santa Comba tamén mesturan as figuras de Comba de Sens, Comba de Cornualla e Comba de Córdoba.
A veneración Santa Comba en Galicia data da Idade Media. Segundo Allyson M. Poska, o culto era "probablemente unha combinación dos das dúas virxes mártires".
A lenda dicía que Comba era natural de Galicia, e que antes de converterse era unha meiga. Un día atopouse con Cristo nun camiño e mudou a súa vida. Convertida, morreu por non querer rexeitar a súa nova fe. Volveuse a santa padroa das meigas en Galicia, intercedendo por elas e era invocada para protexerse.
En Coímbra había unha capeliña no lugar onde supostamente sufrira martirio. Ó remata-la primavera, os mozos decoraban o altar con rosas en lembranza do seu martirio.