Emil Cioran
Emil M. Cioran, nado en Răşinari (—Städterdorf en alemán, Resinár en húngaro—, Sibiu, Romanía, entón parte do Imperio Austrohúngaro) o 8 de abril de 1911 e finado en París o 20 de xuño de 1995, foi un escritor e filósofo de orixe romanesa. A maior parte das súas obras publicáronse en francés.
Traxectoria
editarCioran foi fillo dun sacerdote ortodoxo. Asistiu á Universidade de Bucarest, onde en 1928 coñeceu a Eugène Ionesco e a Mircea Eliade. En 1937 continuaba os seus estudos no Instituto Francés en París, onde viviu a maior parte do resto da súa vida.
Os seus primeiros traballos publicáronse en romanés, mais posteriormente escribiría exclusivamente en francés. O seu estilo baséase en afirmacións curtas e aforismos, fortemente influídas por Nietzsche e o pesimismo de Schopenhauer ou Philipp Mainländer.
William H. Gass definiu o traballo de Cioran como "un romance filosófico en temas modernos como a alienación, o absurdo, o aborrecemento, a futilidade, a decadencia, a tiranía da historia, a vulgaridade do cambio, a conciencia como agonía, a razón como enfermidade".
Definido en ocasións como un "filósofo sen sistema", aínda que as súas formulacións entran dentro da chamada filosofía do absurdo, as súas obras foron amplamente criticadas. A súa resposta era de confrontación respecto ós filósofos preocupados por crear un sistema o suficientemente complexo e estable para que non puidera ser derrubado. Ante isto, Cioran penetra na contradición aparente como forma de pensamento, sendo as súas afirmacións contraditorias incluso no propio texto. Afirma a falsidade de toda doutrina filosófica, baseándose na incapacidade humana de crear ideas libres.[Cómpre referencia]
Finou por causas naturais a avanzada idade.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Emil Cioran  |