Elias Canetti, nado en Rustschuk, agora chamada Ruse, na actual Bulgaria, o 25 de xullo de 1905 e finado en Zúric o 14 de agosto de 1994, foi un escritor e pensador en lingua alemá, Premio Nobel de Literatura en 1981.

Elias Canetti
Nacemento25 de xullo de 1905
Lugar de nacementoRuse
Falecemento14 de agosto de 1994
Lugar de falecementoZúric
SoterradoCemitério Fluntern
NacionalidadeBúlgara
Alma máterUniversidade de Viena
OcupaciónEscritor
CónxuxeVeza Taubner, Hera Buschor
IrmánsGeorges Canetti e Jacques Canetti
Coñecido porAuto-de-Fé e A lingua absolvida
PremiosOrde do Mérito das Ciencias e as Artes, Premio Nobel de Literatura, Grand Austrian State Prize for Literature, Literature Award of the Bavarian Academy of the Fine Arts, Prêmio Nelly Sachs, Gottfried-Keller-Preis, Johann-Peter-Hebel-Preis, Premio Franz Kafka, Grand Austrian State Prize for Literature, Prêmio Georg Büchner, Gran Cruz da Orde do Mérito da República Federal de Alemaña, Franz-Kafka-Preis, Franz Nabl Prize, City of Vienna Literature Prize, honorary doctorate of the University of Graz, Honorary doctor of the University of Manchester, honorary citizen of Vienna, Condecoração Austríaca de Ciência e Arte e Pour le Mérite
Na rede
IMDB: nm2698467 Dialnet: 118732 Spotify: 6DZxbDEMtAa7gH8LpsyPgf iTunes: 394819311 Musicbrainz: 5bf9777f-df11-4073-982f-33691832ce12 Discogs: 4223091 WikiTree: Canetti-5 Find a Grave: 9454952 Deezer: 7520056 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria editar

Canetti era fillo dunha familia comerciante xudía de orixe sefardí (o seu apelido provén de Cañete, localidade da Cuenca). Viviu na actual Bulgaria ata que en 1911 se trasladou a Gran Bretaña, máis precisamente á cidade de Manchester, onde tomou contacto coas mellores obras da literatura universal. Desde neno dominaba o búlgaro, o alemán e o sefardí, idioma que asociaba a fortes recordos da infancia. Morto o seu pai, ao ano seguinte a familia emigrou a Viena, onde viviu a primeira guerra mundial e enorgullécese cos seus pequenos amigos de ser "británico antes que austríaco". Unha vez instalado en Austria, utilizará o alemán principalmente.

Tras pasar por Zúric e Alemaña, regresou de novo a Viena en 1924 como estudante de Ciencias Químicas, licenciándose en 1929. Porén, a súa gran paixón era a literatura, a cuxo estudo se dedicaba en Suíza. Durante a súa estancia en Viena, contraeu matrimonio coa tamén escritora Veza Taubner, e redactou as súas primeiras obras: Die Hochzeit, Komoedie der Eitelkeit e Die Blendung. En 1938, logo da Noite dos cristais rotos en Austria, Canetti trasladouse a Londres, obtendo a cidadanía británica en 1952. En Gran Bretaña viviu pobremente traballando nunha das súas obras magnas, Masse und Macht, influído notablemente pola Alemaña nazi que puidera ver de cerca.

Incómodo coa mentalidade e os costumes ingleses, mostrouse moi crítico coa intelectualidade do país, como describe no seu libro Party im Blitz. Foi amante da novelista británica Iris Murdoch, de quen deixou neste libro un retrato inmisericorde. A partir da década de 1970 viviu en Zúric ata a súa morte, acontecida o 14 de agosto de 1994. En 1971, tras a morte da súa primeira esposa, casa coa restauradora de arte Hera Buschor, de quen ten unha filla. En 1972 recibiu o Premio Georg Büchner, a máis importante distinción literaria en lingua alemá, e en 1981 o Premio Nobel de Literatura. Entre os fundamentos da entrega do Nobel menciónase o seu estudo dos movementos de masas e, de xeito especial, da brutalidade do nacionalsocialismo xermano e das ditaduras en xeral. O conxunto da súa obra persoal non poderá ser coñecido ata o 2024 polas súas propias disposicións testamentarias.

Obra editar

 
Tumba de Elias Canetti en Zúric
  • 1932: Die Hochzeit (A Voda)
  • 1934: Komoedie der Eitelkeit (A Comedia das Vaidades)
  • 1935: Die Blendung (Auto de Fe)
  • 1956: Die Befristeten
  • 1960: Masse und Macht (Masa e poder)
  • 1965: Aufzeichnungen 1942-48
  • 1968: Die Stimmen von Marrakesch (As voces de Marrakesch)
  • 1969: Der andere Prozess (O outro proceso de Kafka)
  • 1972: Die Provinz des Menschen Aufzeichnungen
  • 1974: Der Ohrenzeuge. Fuenfzig Charaktere
  • 1975: Das Gewissen der Worte
  • 1977: Die Gerettete Zunge
  • 1980: Die Fackel im Ohr
  • 1985: Das Augenspiel
  • 1987: Das Geheimherz der Uhr: Aufzeichnungen
  • 1992: Die Fliegenpein
  • 1994: Nachträge aus Hampstead
  • 2003: Party im Blitz; Die englischen Jahre, obra póstuma
  • 2005: Aufzeichnungen für Marie-Louise, obra póstuma

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar