Conxunto residencial de Schwerin

Conxunto residencial de Schwerin
Tipo	conxunto arquitectónico
Localización
División administrativa	Schwerin, Alemaña
	53°37′27″N 11°25′08″L / 53.62417, 11.41889
Composto por	Castelo de Schwerin
Características
Patrimonio da Humanidade
Tipo	Patrimonio cultural → Europa-América do Norte
Data	2024 (46ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (iv)
Identificador	1705
Candidato a Patrimonio da Humanidade
Data	15 de xaneiro de 2015
Data de remate	27 de xullo de 2024
Patrimonio da Humanidade
	Castelo de Schwerin
Tipo	→ Europa-América do Norte
Data	2024 (46ª Sesión)
Identificador	1705
Monumento do patrimonio arquitectónico en Mecklemburgo-Pomerania Occidental
	Castelo de Schwerin

O conxunto residencial de Schwerin inclúe o castelo de Schwerin e outros 37 edificios fóra da illa do castelo, na cidade de Schwerin. É Patrimonio da Humanidade da UNESCO dende o 27 de xullo de 2024.^[1]^[2] Tamén coñecido como Palacio de Schwerin ʃvɛ ʁiːn', é un Schloss construído no estilo historicista situado na cidade de Schwerin, a capital do estado de Mecklemburgo-Antepomerania, Alemaña. Está situado nunha illa do lago principal da cidade, o lago Schwerin.

Durante séculos, o castelo do lugar actual foi a casa dos duques e grandes duques de Mecklenburgo e máis tarde do Mecklenburgo-Schwerin, aínda que poucas partes do castelo anterirores ao século XIX sobreviviron. Hoxe, partes do castelo serven como residencia do parlamento do estado de Mecklemburgo-Antepomerania, mentres que outras partes úsanse para o museo do palacio, un restaurante e eventos culturais, como un teatro ao aire libre no patio.

Partes significativas do actual palacio construíronse entre 1845 e 1857 como unha colaboración entre os eminentes arquitectos historicistas Gottfried Semper, Friedrich August Stüler, Georg Adolf Demmler e Ernst Friedrich Zwirner. O castelo considérase como unha das obras máis importantes do historicismo romántico en Europa, e é alcumado o "Neuschwanstein do Norte".^[3]

Historia da candidatura

Os esforzos para ser incluídos na lista de candidatos do Patrimonio Mundial comezaron no ano 2000 por iniciativa da asociación Pro Schwerin, sendo confirmada en 2001 por unha resolución dos representantes da cidade e en 2007 por unha resolución correspondente do parlamento estatal.^[4] En 2010, o acordo de cooperación para apoiar conxuntamente a solicitude foi concluído entre o estado de Mecklemburgo-Pomerania Occidental, o parlamento do estado de Mecklemburgo-Pomerania Occidental e a capital do estado. O 1 de febreiro de 2023, a solicitude foi entregada á UNESCO en París.^[5]

En 2023, o castelo de Schwerin engadiuse á Lista do Patrimonio Mundial da UNESCO.^[6]

Historia

Primeiros anos

Os primeiros rexistros dunha estrutura neste lugar datan do ano 973 d.C., un castro pertencente á tribo dos obodritas nunha illa do gran lago de Schwerin.

Túmulo do castelo eslavo exposto, 2014

En 1160, o forte converteuse nun obxectivo dos nobres xermánicos que planeaban expandir o seu territorio cara ao leste baixo o liderado de Henrique o León (1129–1195). Os obodritas baixo o mando de Niklot destruíron o forte pero marcharon debido ao dominio militar xermánico. Os conquistadores alemáns recoñeceron a situación estratéxica e esteticamente interesante da illa e comezaron a construír un novo forte. A fundación da cidade de Schwerin tivo lugar no mesmo ano. Schwerin converteuse na sede dun bispado.

En 1167, Henrique deulle o condado de Schwerin ao seu vasalo Gunzelin von Hagen, e o resto do país arredor da cidade devolvéuselle ao fillo de Niklot Pribislao, formando unha liña ducal hereditaria que durou ata 1918. En 1358, o condado de Schwerin comprárono os descendentes de Niklot, que fora elevado a Duque de Mecklenburgo en 1348. Axiña se trasladaron cara ao interior dende Mikelenburgo, preto da cidade de Wismar, ata Schwerin. Durante a era tardía do gótico, a crecente prosperidade e posición dos duques levou a unha necesidade crecente dun castelo representativo, o que supuxo cambios arquitectónicos no asentamento fortaleza. A Casa do Bispo (Bischofshaus) dese período permanece nunha tumba.^{[Cómpre clarificar]}

Renacemento (séculos XV-XVIII)

O castelo fortificado e os seus bastións, 1617

Baixo Xoán Alberte I, duque de Mecklemburgo (1525–1576), o edificio experimentou importantes cambios. O castro converteuse nun palacio, e a súa funcionalidade defensiva substituíuse por ornamentación e concesións ao confort. O uso da terracota durante o Renacemento foi dominante na arquitectura do norte de Alemaña, e a terracota de Schwerin subministrouse dende Lübeck.

A elevación da serpe de bronce de Willem van den Broecke na capela

Poucos anos despois de reelaborar o propio edificio principal, de 1560 a 1563, Xoán Alberto reconstruíu a capela do pazo. Converteuse na primeira nova igrexa protestante do estado. A arquitectura inspirouse nas igrexas de Torgau e Dresde. A porta de estilo renacentista veneciano, o seu frontón que mostra a figura da cruz portando, fíxoa Hans Walther (1526–1600), un escultor de Dresde. As fiestras da cara norte mostran ilustracións bíblicas do artista flamengo Willem van den Broecke (tamén coñecido como "Paludanus"; 1530–1579).

A pesar da localización nunha illa, a residencia ducal necesitaba defensas adicionais, nalgún momento a mediados do século XVI establecéronse bastións ao noroeste, suroeste e sueste. Probablemente construídos polos mesmos arquitectos italianos que, baixo Francesco a Bornau, tamén deseñaron a Fortaleza de Dömitz. Os bastións modificáronse varias veces despois e aínda hoxe se manteñen en pé.

O castelo de Schwerin en 1653

Antes da Guerra dos Trinta Anos, o arquitecto Ghert Evert Piloot, que entrara ao servizo de Mecklenburg en 1612, fixo plans para reconstruír completamente o palacio ao estilo do Renacemento nos Países Baixos. En 1617, os traballos comezaron baixo a súa supervisión pero pronto tiveron que cesar por mor da guerra. Os planos de Piloot realizáronse parcialmente entre 1635 e 1643: a casa sobre a cociña do palacio e a sobre a capela demolíronse e dotáronse de fachadas de estilo renacentista holandés.

Neste período construíuse un edificio de entramado de madeira preto da capela para albergar a colección de pintura arquiducal. Tamén construíuse o Teepavillon (casa de té). A corte trasladouse ao Palacio Ludwigslust en 1756.

Século XIX en diante

En 1837, a residencia ducal trasladouse de novo a Schwerin, pero o edificio estaba en relativamente mal estado e ao Gran Duque non lle gustaban as orixes incongruentes dos edificios e os estilos arquitectónicos individuais.

Xusto antes do inicio da transformación: 1845

O Gran Duque Frederico (1800–1842) encargou ao seu arquitecto Georg Adolph Demmler (1804–1886) a remodelación do palacio. Poucos meses despois, a construción detívose polo seu sucesor, Frederico Francisco II (1823–1883), que quería unha reconstrución completa do sitio histórico. Só se conservaron algunhas partes do edificio que datan dos séculos XVI e XVII.

O palacio visto dende a beira da auga, 2012

O arquitecto de Dresde Gottfried Semper (1803–1879) e o arquitecto berlinés Friedrich August Stüler (1800–1865) non puideron convencer ao Gran Duque dos seus plans. Pola contra, Demmler incluíu elementos de ambos no seu plan, pero atopou inspiración nos castelos do Renacemento francés. O castelo converteuse na obra mestra máis admirada do alumno de Karl Friedrich Schinkel. Tamén planeou un edificio gobernamental en 1825–1826 situado na Schlossstraße (hoxe Chancelería do Estado). Os castelos renacentistas do Val do Loira (como o Chambord) tamén o inspiraron e contribuíron á construción dende 1843 ata 1851. O seu sucesor, Stüler, volveu facer algunhas modificacións, incluíndo unha estatua ecuestre de Niklot e a cúpula.

Heinrich Strack (1805–1880) de Berlín foi elixido para o deseño de interiores. A maior parte do traballo realizárono artesáns de Schwerin e Berlín. Un incendio destruíu preto dun terzo do palacio en decembro de 1913. A reconstrución exterior completouse cando produciuse a revolución do Estado Libre de Mecklenburgo-Schwerin de 1918 que resultou na abdicación do Gran Duque. O castelo converteuse máis tarde nun museo e, en 1948, na sede do parlamento estatal. A República Democrática Alemá usou o palacio como colexio para profesores de preescolar de 1952 a 1981. Despois volveu ser un museo ata 1993. A Orangerie foi un museo técnico dende 1961. Dende 1974, algunhas salas renovadas utilizáronse como museo de arte.

Dende finais de 1990, volveu ser sede do goberno como sede do Parlamento (a asemblea estatal do Estado de Mecklenburgo-Vorpommern). Dende entón, houbo esforzos masivos de conservación e renovación. A maioría destes remataron en 2019.

Actualmente, o edificio alberga o parlamento rexional e un centro educativo para os mestres de preescolar.^[7]

A pantasma de Petermännchen

Dise que a pantasma Petermännchen ("pequeno Peterman") percorre os corredores do Castelo Schweriner. Dise que esta criatura invisible non supera os poucos centímetros de altura e adoita aparecer con roupas do século XVII, algo que se asemella a un cabaleiro. Outras lendas descríbeno como un ferreiro de barba longa, vixilante nocturno ou bromista para aqueles que buscan facer dano ou roubar o castelo.

Galería

Vista dende o xardín do castelo
Imaxe do século XIX
Vista frontal do Palacio Schwerin
Castelo Schwerin: portal de entrada
O castelo na hora azul
O trono do Gran Duque
A capela
O xardín dos laranxos
Vista do castelo nunha noite de inverno
Unha estatua do Obotrite Príncipe Niklot (escultor: Christian Genschow)
Petermännchen, unha escultura de 1856 de Heinrich Petters no Palacio de Schwerin