Constantino II

Flavius Claudius Constantinus, foi emperador romano entre os anos 337 ao 340. Fillo terceiro de Constantino o Grande e mais a súa esposa Fausta, naceu en Arelate, a actual Arlés, na provincia da Galia no ano 316.

Constantino II
Nacemento	febreiro de 316
Lugar de nacemento	Arles
Falecemento	abril de 340
Lugar de falecemento	Aquileia
Causa	morto en combate
Nacionalidade	Roma Antiga e Imperio Bizantino
Relixión	cristianismo
Ocupación	político
Pai	Constantino I o Grande
Nai	Fausta
Irmáns	Helena, Constantina, Constante, Constancio II e Crispo
[ editar datos en Wikidata ]

Traxectoria

Sendo un bebé, no 317, foi nomeado César, e no 323, con sete anos de idade xa participa co seu pai nunha campaña contra os sármatas. Aos dez anos foi nomeado comandante en xefe das tropas da Galia, a morte do seu medio irmán Crispo, e unha inscrición atopada na Galia o nomea alamaricus, polo que é probábel que os seus xenerais tiveran gañado algunha batalla contra os alamáns no ano 330. A súa carreira militar continuou co nomeamento por parte do seu pai coma xefe da campaña contra os godos no 332, que invadiran a Tracia e a Moesia, derrotándoos e collendo como refén o fillo máis vello do rei godo Alarico.

A morte do seu pai, Constantino o Grande, reúnese cos seus irmáns en Sirmium, no territorio da Panonia, sendo nomeado Augustus baixo o nome de Constantino II, e na división do Imperio, correspóndelle gobernar as provincias da Galia, Hispania e Britania. Sendo seu irmán Constante moi cativo, noméase a Constantino II o seu titor e coidador das terras de Italia, África e Iliria que lle corresponderan a Constante.

Veuse envolto nas loitas das dúas correntes do cristianismo. O trinitarismo era a dominante en Occidente, mentres o arianismo érao en Oriente. Constantino II liberou a Atanasio, bispo de Alexandría e autorizouno a volver á cidade, acción que o indispuxo co seu irmán Constancio II que era adepto o arianismo.

Coa maioría de idade de Constante, este solicita a liberación da súa porción do Imperio que lle tocara na división feita en setembro do 327 en Sirmium, ao que se nega Constantino II. O seu carácter autoritario supoñía que seu irmán se ía pregar, pero rebelouse contra esta imposición, o que obrigou a Constantino a ir contra Italia e o seu irmán, e as tropas atopáronse en Aquileia, sendo derrotado e morto Constantino II e o seu corpo foi guindado ó río Alsa en abril do 340. Posteriormente foi recuperado e soterrado en Constantinopla con honores imperiais, ficando Constante coa porción do Imperio do seu irmán.

Imperio Romano
Segue a: Licinio	Constantino II (337-340)	Precede a: Constante
	Constantina