Consello Nórdico
O Consello Nórdico (Nordiska rådet) é unha organización interparlamentaria de cooperación entre o cinco países nórdicos: Islandia, Dinamarca, Suecia, Finlandia e Noruega, coas rexións autónomas das Illas Feroe, Groenlandia e Åland. Constitúeno 87 deputados dos parlamentos nacionais destes países. Dinamarca, Noruega, Finlandia e Suecia contan con vinte membros cada un e Islandia con sete.
Consello Nórdico
| ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
HistoriaEditar
O Consello estableceuse en 1952. Segundo o Acordo de Helsinqui de 1962, existe para preservar e desenvolver a cooperación entre os estados membros en asuntos xurídicos, culturais, sociais, financeiros, de transportes e da protección do medio ambiente. Máis tarde agregáronselle asuntos de política exterior e de seguridade. Desde 1971, existe tamén o Consello de Ministros Nórdicos, organización inter-gobernamental distinta ao Consello Nórdico. Actualmente o Consello Nórdico foi opacado pola Unión Europea, xa que moitas das súas funcións coinciden. Hoxe en día é máis que nada un organismo de fomento cultural.
Bandeira do Consello NórdicoEditar
A bandeira do Consello Nórdico representa o cisne branco con oito ás sobre un círculo azul que á súa vez se atopa sobre un fondo branco. A bandeira foi adoptada en novembro de 1984. O símbolo representa ao cinco países do consello (Dinamarca, Finlandia, Islandia, Noruega e Suecia) máis as rexións autónomas das Illas Feroe, Groenlandia e Åland.
Idiomas do consello nórdicoEditar
Durante algúns anos os idiomas oficiais do consello nórdico foron o danés, o sueco e o noruegués, debido á súa facilidade de intercomunicación e a que algún deles era oficial ou cooficial en todas as rexións nórdicas de fala xermana. No entanto, a situación de oficialidade variou lixeiramente e incorporáronse tamén como linguas de traballo o finés e o islandés e vai collendo forza o inglés como lingua franca e de traballo no consello, desprazando o danés, o sueco e mais o noruegués da función vehicular que desempeñaran.
O feroés é a única lingua "maioritaria" viva escandinava que non ten ningún rango de oficialidade no consello nórdico.
MembrosEditar
Membros do Consello:
- Países:
- Rexións autónomas:
Ademais, os países bálticos de Estonia, Letonia e Lituania expresaron o seu desexo de incorporarse como membros ao Consello. Este abriu oficinas de información no tres países en 1991.
Secretarios xeraisEditar
| Consello Nórdico de Ministros: Fundación |
Noruega Emil Vindsetmoe 1971 - 1973- Noruega Helge Seip 1973 - 1977
- Noruega Gudmund Saxrud 1977 - 1982
Finlandia Ilkka-Christian Björklund 1982 - 1987- Finlandia Gehard af Schultén 1987 - 1989
- Noruega Jostein Osnes 1990 - 1994
Suecia Anders Wenström 1994 - 1996
Islandia Berglind Asgeirsdóttir 1996 - 1999- Noruega Frida Nokken 1999 - 2007
- Finlandia Jan-Erik Enestam 2007 -