Celso Callón Loureiro
Manuel Celso Callón Loureiro, nado en Vilanova de Arousa cara a 1912 e finado en Vilagarcía de Arousa o 22 de xullo de 1985,[1] foi un político galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1912  Vilaxoán, España |
| Morte | 22 de xullo de 1985 (72/73 anos) Vilagarcía de Arousa, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | político |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Fillos | Celso Callón Recuna |
Traxectoria editar
Foi presidente da Juventud de Izquierda Republicana. Cando aconteceu o golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 foi enlace entre Vilagarcía e a Illa de Arousa e despois agochouse. Perseguido con especial saña, rexistraron varias veces o seu domicilio familiar da Lagoa na sospeita de que está entobado, e a noite do 14 de agosto incendiaron a casa, pero Celso xa marchara. Tras estar fuxido, entregouse en 1938. Foi xulgado por deserción en Ferrol o 2 de xuño de 1939[2] e condenado a 6 anos de prisión militar menor. Foi xogador do Arosa e vicepresidente e presidente do club. Foi presidente do Liceo de Vilagarcía. En 1975 participou na Asamblea Democrática de Arousa.[3]
Vida persoal editar
Casou en Vilagarcía de Arousa con María de la Encarnación Recuna Otero en febreiro de 1943,[4] e foi pai de Celso e Encarnación Callón Recuna.
Notas editar
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Abuín Duro, Marcelino (2018). La primavera rota. Vilagarcía de Arousa, 1936-1941. Abegondo: Sociedad Bibliográfica de Galicia. pp. 193–194. ISBN 978-84-09-02453-7.
Ligazóns externas editar
- Celso Callón Loureiro na páxina web Nomes e Voces.