Cayetano Aldrey Salvado
Cayetano Antonio Aldrey Salvado, nado en Lobio (Santiago de Compostela) o 3 de maio de 1851 e finado en Buenos Aires o 11 de maio de 1922[1], foi un mestre e filólogo galego.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 3 de maio de 1851 Santiago de Compostela, España |
| Morte | 11 de maio de 1922 (71 anos) Buenos Aires, Arxentina |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Lingua | Lingua castelá |
Traxectoria editar
Estudou no seminario compostelán no que fixo amizade con Bernardo Rodríguez Ribeira e do que saíu antes de ordenarse[2]. En 1874 emigrou á Arxentina e instalouse en Buenos Aires ata a súa morte. Dedicouse ao ensino privado e ao estudo de temas lingüísticos e filolóxicos. En 1896 propúxolle ao Goberno arxentino a elaboración dun texto oficial o solucionase o conflito da docencia e que servira de base para a aprendizaxe de cada materia. A súa proposta foi aceptada dous anos máis tarde mediante a apertura dun concurso para escoller os textos. Tamén se ocupou do estudo de cuestións filolóxicas do idioma galego, sobre as que polemizou con Julio Dávila e Bernardo Rodríguez. Colaborou en El Correo Español, El Eco de Galicia e Almanaque Gallego. Integrouse na Xunta Protectora da Academia Galega na súa fundación (1906) e defendeu a creación dun idioma universal.
Obras editar
- Artículos publicados en la prensa, corregidos y ampliados, del estudio de la lengua castellana por los Señores Baldmar F. Dobranich y R. Monner Sanz, 1894.
- Ortografía fonética. Justificación de la usual española, 1896.
- Correspondencia sobre cuestiones gramaticales, 1900.
- Barbarismos de la inscripción del monumento a los mártires de Carral, 1907.
Notas editar
- ↑ Necrolóxica en El Eco de Galicia, 1110, 20-5-1922, p. 1.
- ↑ Biografía Bernardo Rodríguez Ribeira