Camilo Cancio Quindós
Camilo Cancio Quindós, que asinaba como Camilo C. Quindós, nado en Vilaseca (Negueira, Negueira de Muñiz) o 6 de xaneiro de 1884 e finado en Vigo o 20 de maio de 1918, foi un escritor e xornalista galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 6 de xaneiro de 1884  Vilaseca, España |
| Morte | 20 de maio de 1918 (34 anos) Vigo, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor , xornalista |
| Lingua | Lingua castelá |
Traxectoria editar
Criouse en Navia, colaborou en Las Riberas del Eo. Fixo o servizo militar en Ferrol, publicou poemas e artigos en El Correo Gallego. Instalouse en Ribadeo en 1907, participou na fundación do Ateneo e colaborou con Francisco Lanza e Celestino Pérez Andrade en La Voz del Pueblo e en 1912 en El Eco Mercantil.[1] Estivo en Madrid, onde frecuentou os círculos literarios. Pasou unha tempada na Arxentina. Posteriormente regresou a España e ingresou no corpo de Policía.[2] Colaborou en Galicia e Suevia. Deixou inéditas e en preparación varias obras.
Obra editar
Poesía editar
- La musa loca, 1910.
- Flor de mi senda, 1912.
- Alborear, 1914.
Teatro editar
- Abrazo que redime. Diálogo representable, en verso, para niños, 1913.
Notas editar
- ↑ LANZA ÁLVAREZ, Francisco
- ↑ La Noche, 6-1-1951, p. 2.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Couceiro Freijomil, A. (1951). "Cancio Quindós, Camilo". Diccionario bio-bibliográfico de escritores (en castelán) I. Santiago de Compostela: Bibliófilos Gallegos. p. 216.