Camilo Alonso Vega
Camilo Alonso Vega, nado en Ferrol o 29 de maio de 1889 e finado en Madrid o 1 de xullo de 1971, foi un militar galego, que formou parte da rebelión en contra do goberno da Segunda República Española, participou na guerra civil que orixinou o fracaso da rebelión e ocupou altos cargos durante a posterior ditadura franquista.
.jpg)
Traxectoria editar
Ingresou na Academia de Infantaría de Toledo que mandaba o coronel Jose Villalba Riquelme e participou na guerra de Marrocos baixo o mando de dito militar. Tenente coronel en xullo de 1936, dirixiu a sublevación militar en Áraba, que triunfou, e a represión organizada que houbo contra os leais á República. Participou nos combates da fronte do Norte, ao mando da 4ª División de Navarra. Ascendido a xeneral de brigada, tralo final da guerra civil
- 1939 Nomeado subsecretario de exército
- 1942 Nomeado procurador en Cortes ata 1969.
- 1943 Nomeado director xeneral da Garda Civil, ata 1955
- 1957 Nomeado ministro de Gobernación, cargo no que se mantivo ata 1969. A súa etapa caracterizouse pola brutalidade dos métodos represivos que utilizou a policía contra a oposición política, que lle valeron o alcume de Camulo.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Dicionario biográfico de Galicia, Ir Indo Edicións, 2010-2011, Vigo.
- Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada
Ligazóns externas editar
- El frente de Álava, por Guillermo Tabernilla (en castelán).