Para a compañía de cable telegráfico submarino con sede en Vigo, coñecida como "O Cable Inglés", véxase: Eastern Telegraph Company.

O coñecido como Cable Inglés é un cargadoiro de mineral situado na cidade de Almería, España pertencente á sociedade The Alquife Mines and Railway Company Ltd, exemplo da arquitectura do ferro. A súa construción rematou no ano 1904 e unía a estación co porto. De estilo ecléctico caracterizado polo uso de novos materiais, seguiu as directrices da escola de Gustave Eiffel. No ano 1998 foi declarado Ben de Interese Cultural de Andalucía. Está en proxecto a súa restauración para acoller no seu interior un centro de exposicións, un restaurante e un complexo de lecer, ademais de acondicionar a súa parte superior como miradoiro.

O Cable Inglés.

Historia editar

A problemática da explotación mineira de fins de século XIX e os comezos da industrialización do sur de España ten unha das seus mellores testemuñas nesa obra notable de enxeñaría que, en si mesma, contén avanzados criterios e achegues da construción en metal de recoñecida transcendencia dentro da historia das obras civís e de arquitectura.

Construción editar

 
Desde o porto deportivo de Almería.

O cargadoiro de mineral de Almería construíuse unha vez finalizado o ferrocarril Linares-Almería; co fin de dar maior saída a todo o material que chegaba por tren desde as Minas de Alquife e que se acumulaba no Porto de Almería. Os primeiros proxectos propuñan un cargadoiro feito de madeira, e dunhas dimensións reducidas. Pero por distintos motivos decidiuse a construción dun gran peirao metálico de auga profunda ao que accederían os trens cargados de mineral de ferro, procedentes da Estación de Almería, a uns 900 metros do lugar. Unha vez no alto, por acción da gravidade, descargarían o seu contido nuns depósitos no interior da estrutura. Unha vez alí, e de novo por gravidade, cargaríase o mineral aos barcos atracados ao costado do cargadoiro a través duns condutos metálicos retraíbles.

Cara a 1900, a empresa que explotaba as minas de Alquife, The Alquife Mines and Railways Company Limited, cuxa sede se situaba na cidade escocesa de Glasgow, pediu un permiso para construír devandito cargadoiro, concedido en 1902. Para a súa construción empregáronse un total de 3.824 toneladas de aceiro, procedente das fundicións escocesas de Motherwell; tamén se usaron 8.000 m² de madeira para revestimentos, 1.152 m³ de formigón e un total de 1.056 metros de vías férreas de ancho ibérico.

O 20 de abril de 1904, o rei Afonso XIII acudiu á cidade para inaugurar o cargadeiro, aproveitando para inaugurar tamén o ferrocarril Albolote-Granada. A partir de entón, os cidadáns dividíronse segundo a súa opinión respecto diso. Uns pensaban que era unha construción necesaria e positiva, e outros a relacionaban coa contaminación metálica, e víase como un obstáculo para o crecemento urbanístico.

Uso editar

Cara ós anos 1920 iníciase un conflito entre a empresa do ferrocarril e a mineira, que case paraliza a súa actividade. En 1916, a compañía Bairds Minings construíu outro cargadoiro 500 metros ao sueste; aínda así, o Cable Inglés permaneceu en funcionamento até setembro de 1970. Tras a Guerra Civil Española, a nacionalización leva á venda das instalacións a Agruminsa, filial dos Altos Fornos de Biscaia, o 16 de novembro do mesmo ano. O seu uso foi decaendo cada vez máis ata que deixou de prestar servizo en 1973.

Actualidade editar

O Ministerio de Obras Públicas decretou a caducidade da concesión o 14 de febreiro de 1980, paralizando calquera posibilidade de uso do cargadoiro. Aínda así, era deber de Agruminsa demoler a estrutura, pero unha acción da Dirección Xeral de Belas Artes da Consellería de Cultura a data de 17 de decembro de 1984 propuxo a Declaración de Monumento Histórico Artístico.

Pola súa natureza, esta tipoloxía construtiva non foi frecuente e, pola imposibilidade de recuperar o seu uso orixinal, adquiriu unha singularidade indiscutible digna de ser conservada.

En resumo, o antigo cargadeiro "O Alquife", máis coñecido como Cable Inglés é unha obra civil singular de gran valor técnico e histórico que amerita ser declarada Ben de Interese Cultural, na categoría de monumento.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

Outros artigos editar

Ligazóns externas editar