Wikipedia

Burl Ives

Burl Icle Ivanhoe Ives, nado en Jasper County (Illinois) o 14 de xuño de 1909 e finado en Anacortes (Washington) o 14 de abril de 1995, foi un actor, guionista e cantante de música folk estadounidense.

Modelo:BiografíaBurl Ives

(1955) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento14 de xuño de 1909 Editar o valor en Wikidata
Hunt City, Estados Unidos de América (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Morte14 de abril de 1995 Editar o valor en Wikidata (85 anos)
Anacortes, Estados Unidos de América (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Causa da mortecancro de labio e cavidade oral Editar o valor en Wikidata
EducaciónEastern Illinois University (en) Traducir
Indiana State University (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónartista urbano, actor de cinema, compositor de cancións, actor de dobraxe, actor de televisión, actor de teatro, autobiógrafo, escritor, intérprete de banxo, cantante, radioafeccionado Editar o valor en Wikidata
Período de actividade1935 Editar o valor en Wikidata -
Xénero artísticoMúsica country Editar o valor en Wikidata
InstrumentoBanjo e voz Editar o valor en Wikidata
Selo discográficoBell Records (pt) Traducir
Columbia Records
Decca Records Editar o valor en Wikidata
Obra
Arquivos en
Familia
FillosSteven Paul Editar o valor en Wikidata
PaisFrank Ives Editar o valor en Wikidata  e Dellie White Editar o valor en Wikidata
Premios
Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
Sitio webburlives.com Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0412322 Allocine: 3441 Allmovie: p34703 25036 IBDB: 46295
BNE: XX1043818 Spotify: 0MHgLfmQdutffmvWe5XBTN iTunes: 355906 Musicbrainz: 086c1936-9eaa-4091-b140-ad33a51a3b71 Songkick: 135772 Discogs: 310187 Allmusic: mn0000536754 WikiTree: Ives-676 Find a Grave: 1591 Deezer: 15612 Genius: Burl-ives Editar o valor en Wikidata

Traxectoria

editar

Ives naceu preto de Hunt City. O seu pai Levi "Frank" Ives (1880–1947) primeiro foi granxeiro e logo contratista par o condado e para outros. Un día Ives estaba a cantar no xardín coa súa nai, Cordelia "Dellie" White (1882–1954), e oíunos o seu tío, que invitou o seu sobriño a cantar nunha reunión de veteranos en Hunt City. Alí impresionou o público.[1]

Entre 1927 e 1929 asistiu á universidade en Charleston, Illinois, onde xogou ao fútbol americano.[2] No seu primeiro ano, sentado na clase de inglés escoitando unha lección sobre Beowulf decatouse de que estaba a perder o tempo: andou cara a porta, o profesor fixo un comentario sarcástico e Ives deu un portazo tras del.[3] Sesenta anos despois a escola deu a un edificio o nome do máis famoso dos seus alumnos que abandonaron os estudos.[4]

Durante a década de 1930 viaxou como cantante polos Estados Unidos, facendo diñeiro con pequenos traballos e co seu banjo. En Mona, Utah, foi encarcerado por vagabundo e por cantar "Foggy Dew", que as autoridades consideraron que era unha canción obscena.[5] Arredor de 1931 comezou a cantar na radio e volveu á universidade en Indiana e en Juilliard School en Nova York.

En 1940 conseguiu o seu propio programa de radio, titulado The Wayfaring Stranger por unha das súas baladas. Na década seguinte popularizou cancións tradicionais. Tivo relación cos Almanac Singers (Almanacs), grupo folk activo no movemento oposto á entrada dos Estados Unidos na segunda guerra mundial, mais en xuño de 1941 Ives and the Almanacs volveron gravar algunhas das súas cancións para reflectir a nova posición do grupo a favor da entrada do país na guerra.

A principios de 1942 foi recrutado polo exército. En Camp Upton uniuse ao elenco de This Is the Army, de Irving Berlin. En setembro de 1943 foi licenciado con honores, aparentemente por motivos médicos.

Ives foi identificado no panfleto de 1950 Red Channels e entrou na lista negra de Hollywood polos seus supostos nexos comunistas.[6] En 1952 cooperou co House Un-American Activities Committee (HUAC) e testificou, co que abandonou a lista negra, mais deu lugar a un amargo distanciamento con outros cantantes, incluíndo Pete Seeger. Reuníronse corenta e un anos despois durante un concerto benéfico en Nova York, onde cantaron xuntos "Blue Tail Fly".[7]

Na década de 1950 aumentou o número de aparicións de Ives no cinema. En 1958 gañou o Oscar ao mellor actor por Horizontes de grandeza. Nas décadas seguintes cantou música country con maior frecuencia e actuou en programas de televisión.

Ives era fumador de pipa e cigarros. No verán de 1994 diagnosticáronlle cancro de boca. Tras varias operacións sen éxito decidiu non seguir coa cirurxía. Caeu en coma e morreu o 14 de abril de 1995 na súa casa de Anacortes, Washington.[8]

Filmografía

editar

Televisión

editar

Cinema

editar

Bibliografía

editar
  • The Wayfarin' Stranger: A Collection of 21 Folk Songs and Ballads with Guitar and Piano Accompaniment. Nova York: Leeds Music, 1945.
  • Wayfaring Stranger. Nova York: Whittlesey House, 1948 (autobiografía)
  • Favorite Folk Ballads of Burl Ives: A Collection of 17 Folk Songs and Ballads with Guitar and Piano Accompaniment. Nova York: Leeds Music, 1949
  • Burl Ives Song Book. Nova York: Ballantine Books, 1953
  • Sailing on a Very Fine Day. Chicago: Rand McNally, 1954 (libro infantil)
  • Burl Ives Folio of Australian Songs, recollido por Percy Jones, 1954.
  • Song in America: Our Musical Heritage, coescrito con Albert Hague. Nova York: Duell, Sloan and Pearce, n.d.
  • Tales of America. Cleveland: World Publishing, 1954
  • "Introduction" to Paul Kapp's A Cat Came Fiddling and Other Rhymes of Childhood, Nova York: Harcourt Brace, 1956
  • The Ghost and Hans Van Duin [fragmento de Tales of America]. Pittsburgh: Carnegie Institute of Technology, 1956
  • Sea Songs of Sailing, Whaling, and Fishing. Nova York: Ballantine Books, 1956
  • Irish Songs (editado por Michael Bowles). Nova York: Duell, Sloan & Pearce, c. 1958
  • The Wayfaring Stranger's Notebook. Indianapolis, Bobbs-Merrill, 1962
  • The Burl Ives Sing-Along Song Book: A Treasury of American Folk Songs & Ballads, 1963
  • Albad the Oaf. Londres: Abelard-Schuman, 1965
  • More Burl Ives Songs. Nova York: Ballantine Books, 1966
  • Sing a Fun Song. Nova York: Southern Music Publishing, 1968
  • Burl Ives: Four Folk Song and Four Stories, coescrito con Barbara Hazen. N.p.: CBS Records, 1969
  • Spoken Arts Treasury of American Ballads and Folk Songs, coescrito con Arthur Klein e Helen Ives, n.d.
  • Easy Guitar Method. Dayton, Ohio : Heritage Music Press, 1975
  • We Americans: A Musical Journey with Burl Ives. Washington, D.C.: National Geographic Society, 1978 (pamphlet)
  • "Foreword" to Martin Scot Kosins's Maya's First Rose. West Bloomfield, MI: Altweger and Mandel Publishing, 1991

Notas

editar
  1. ↑ Burl Ives (1948). Wayfaring Stranger. Nova York: Whittlesey House, pp. 15–20.
  2. ↑ Betsy Cole, "Eastern Mourns Burl Ives", Daily Eastern News, 17 April 1995.
  3. ↑ Ives, Wayfaring Stranger pp. 108–109.
  4. ↑ Associated Press, "Eastern Illinois University Honors Famed Dropout Burl Ives," St. Louis Post Dispatch, 3 de maio de 1990, p. 71. Accessed via NewsBank.
  5. ↑ Wayfaring Stranger pp. 129–132.
  6. ↑ Michael D. Murray, Encyclopedia of Television News, Westport, CT: Greenwood, 1998. p 18. Accessed via Ebrary
  7. ↑ Dean Kahn, "Ives-Seeger Rift Finally Ended with 'Blue-Tail Fly' Harmony: Skagitonians Ives, Murros Were on Opposite Sides," Knight Ridder Tribune Business News [de Bellingham Herald, Washington], 19 de marzo de 2006, p. 1. Accessed via ProQuest ABI/Inform.
  8. ↑ NY Times Ives obituary

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Burl_Ives&oldid=6701319»