Becacina real
A becacina real[2] (Gallinago media) é unha pequena ave limícola robusta do xénero Gallinago. O hábitat reprodutor desta ave son marismas e pradeiras húmidas con vexetación curta do nodeste de Europa, incluíndo o noroeste de Rusia ; en Galicia é unha ave accidental rara. Son aves migratorias, que paan o inverno en África. A poboación reprodutora europea está en forte declive.
| Becacina real | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||
 Case ameazada[1] | |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
 Distribución de G. media Área reprodutora Área non reprodutora
| |||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||
|
Capella media (Latham, 1787) | |||||||||||||||
Taxonomía editar
A especie foi descrita polo naturalista inglés John Latham en 1787 co nome Scolopax media.[3][4][5] O nome do xénero actual Gallinago é unha palabra neolatina que significa arcea ou becada, do latín gallina, 'galiña' e o sufixo -ago, 'que lembra a'. O nome específico media significa en latín 'intermedia', porque esta especie é intermedia en tamaño entre a arcea (Scolopax rusticola) e a becacina cabra (Gallinago gallinago).[6]
Descrición editar
Os adultos cos seus 26 a 30 cm de lonxitude e 42 a 50 cm de envergadura alar son só lixeiramente máis grandes, pero moito máis voluminosos, que a becacina cabra e teñen un bico máis curto. O corpo ten manchas marróns pola parte superior e está barrado pola inferior. Teñen unha liña negra que cruza o ollo. As ás son anchas e en voo pode verse unha barra clara na á.
Á voz desta ave descríbese como un feble ie. As chamadas durante as exhibicións de apareamento que fan os grupos poden sentirse a longas distancias (a máis de 300 m) e inclúen unha serie de chíos que se elevan e baixan e ruídos de clics que aceleran.
Comportamento e ecoloxía editar
estas aves son coñecidas pola súa gran capacidade de voar rápido e sen parar a grandes distancias.[7] Poden voar a unha velocidade de 97 km/h, con pouca axuda das correntes de vento. Rexistráronse casos de individuos que voaron sen parar durante 84 horas cubrindo unha distancia de 6 760 km. Porén, as súas ás non son especialmente aerodinámicas; carecen de extremos agudos. Normalmente non paran para comer aínda tendo boas oportunidades, senón que se alimentan da súa graxa almacenada.[7]
Ao lusco fusco durante a estación reprodutora, os machos exhíbense nun lek, permnecendo ergueitos co peito inflado e cola despregada en abano. Poden choutar, e producen diversos sons de repenico, clics, sons rumbantes e asubíos durante a exhibición. Poñen tres ou catro ovos nun niño no chan ben agochado.
Buscan alimento no barro mol, sondando ou apañando co bico os alimentos que ven. Comen principalmente insectos e miñocas e ocasionalmente materia vexetal. Son difíciles de ver, porque están ben camuflados no seu hábitat. Cando escapan para agocharse, voan en liña recta durane unha considerable distancia antes de baixar e meterse entre a vexetación.
Fósiles editar
Descubríronse fósiles de bcacina real en Carolina do Norte, cunha antigüidade de 4,465 Ma ±0,865M. Isto suxire que a ave debeu noutrora resituarse ao outro lado do Atlántico.[8]
Status editar
En 2012, estimouse unha poboación de 15 000 a 40 000 indiiduos en Escandinavia e entre 450 000 e 1 000 000 no oeste de Siberia e noroeste de Europa. A especie está experimentando un declive, debido principalmente á perda de hábitat, e tamén pola caza que sofre no leste de Europa e nas súas zonas de invernada africanas. A especie está clasificada pola Unión Internacional para a Conservación da Natureza (IUCN) como "case ameazada".[1] É unha das especies ás que se lle aplica o Acordo para a Conservación de Aves Acuáticas Migratorias africano-euroasiático (AEWA).[9]
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 "Gallinago media". Lista Vermella de especies ameazadas. Versión 2013.2 (en inglés). Unión Internacional para a Conservación da Natureza. 2012. Consultado o 26 November 2013.
- ↑ Penas Patiño, Xosé M.; Pedreira López, Carlos (setembro de 2004). Guía das aves de Galicia. Ilustrado por Calros Silvar (2ª ed.). A Coruña: Baía Edicións. ISBN 84-96128-69-5.
- ↑ Latham, John (1787). Supplement to the General synopsis of birds. London: Leigh & Sotheby. p. 292.
- ↑ Latham, John (1785). A general synopsis of birds. Volume 3 Part 1. London: Leigh & Sotheby. p. 133.
- ↑ Peters, J.L, ed. (1934). Check-list of Birds of the World. Volume 2. Cambridge, Massachusetts: Museum of Comparative Zoology. p. 275.
- ↑ Jobling, James A (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London: Christopher Helm. pp. 170, 244. ISBN 978-1-4081-2501-4.
- ↑ 7,0 7,1 Klaassen, Raymond H.G.; Alerstam, Thomas; Carlsson, Peter; Fox, James W.; Lindström, Åke (25 May 2011). "Great flights by great snipes: long and fast non-stop migration over benign habitats". Biology Letters 7 (6): 833–835. PMC 3210655. PMID 21613283. doi:10.1098/rsbl.2011.0343.
- ↑ "†Capella media Latham 1787 (snipe)". Fossilworks: Gateway to The Paleobiology Database. 3 January 2009. Arquivado dende o orixinal o 16 de marzo de 2016. Consultado o 13 February 2016.
- ↑ "Agreement Text and Annexes" (PDF). Agreement on the Conservation of African - Eurasian Migratory Waterbirds (AEWA). November 2015. Consultado o 25 June 2016.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Lindström, Å.; Alerstam, T.; Bahlenberg, P.; Ekblom, R.; Fox, J.W.; Råghall, J.; Klaassen, R.H.G. (2016). "The migration of the great snipe Gallinago media: intriguing variations on a grand theme" (PDF). Journal of Avian Biology 47 (3): 321–334. doi:10.1111/jav.00829.
- Løfaldli, L.; Kålås, J.A.; Fiske, P. (1992). "Habitat selection and diet of Great Snipe Gallinago media during breeding". Ibis 134 (1): 35–43. doi:10.1111/j.1474-919X.1992.tb07227.x.
External links editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Becacina real |
| Wikispecies posúe unha páxina sobre: Becacina real |
Ligazóns externas editar
- Becacina real en Handbook of Birds of the World
- Folla de datos de BirdLife species para Gallinago media
- {{{2}}} en Avibase
- Vídeos, fotos, e sons de Becacina real na Internet Bird Collection
- Galería de fotos de Becacina real en VIREO (Universidade de Drexel)
- Mapa interactivo da área de distribución de Gallinago media en IUCN Red List maps
- Gallinago-media - Gravacións de sons de Great snipe en Xeno-canto.
- Gallinago media en Flickr: Field Guide Birds of the World