Banato, Bačka e Baranja
O Banato, Bačka e Baranja (en serbio Banat, Bačka me Baranja / Банат, Бачка и Барања) foi unha provincia de facto do Reino de Serbia e do Reino dos Serbios, Croatas e Eslovenos entre outubro de 1918 e marzo de 1919.
Банат, Бачка и Барања (sr)  | ||||
| Localización | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Capital | Novi Sad | |||
| Datos históricos | ||||
| Precedido por | ||||
| Creación | outubro de 1918 | |||
| Disolución | marzo de 1919 | |||
| Sucedido por | Reino de Iugoslavia | |||
Incluía as regións xeográficas do Banato, Bačka e Baranja, e a súa capital era a cidade de Novi Sad.
O seu territorio hoxe en día divídese entre os estados de Serbia, Croacia, Romanía e Hungría.
Nome editar
O nome oficial da provincia era Banato, Bačka e Baranja, pero era coñecida usualmente como Voivodina.
Historia editar
Tras o colapso do Imperio Austrohúngaro en outubro de 1918 as rexións do Banato, Bačka e Baranja estaban baixo control do exército serbio. A poboación serbia destas rexiónes formou a súa propia administración baixo a autoridade suprema do Consello Nacional Serbio en Novi Sad.
O 25 de novembro de 1918, a Grande Asemblea dos serbios, bunjevci e outros eslavos ( Velika narodna Skupstina Srba, Bunjevaca me ostalih Slovena / Велика народна скупштина Срба, Буњеваца и осталих Словена) do Banato, Bačka e Baranja, votaron a favor de que estas rexiónes se uniran ao Reino de Serbia.
A Asemblea runiu a 757 deputados, dos cales 578 eran serbios, 84 bunjevci, 62 eslovacos, 21 rutenos, 6 alemáns, 3 šokci, 2 croatas e 1 húngaro.
A Grande Asemblea do Pobo decidiu unir ao Banato, Bačka e Baranja a Serbia e formou unha nova administración local (Goberno) nestas rexións, conñecida como a Administración popular do Banato, Bačka e Baranja (Narodna uprava za Banat, Bačku me Baranju / Народна управа за Банат, Бачку и Барању).
O Presidente da administración popular foi o Dr. Jovan Lalošević. O Consello do Pobo formouse como órgano lexislativo da provincia.
O 1 de decembro, o Reino de Serbia , xunto co Estado dos Eslovenos, Croatas e Serbios formou un novo país chamado Reino dos Serbios, Croatas e Eslovenos.
Aínda que o Goberno de Belgrado aceptou a decisión de que se sumaran a Serbia o Banato, Bačka e Baranja, non recoñeceu a administración la popular. Esta sdministración estivo en activo até o 11 de marzo de 1919, cando celebrou a súa última sesión.
Antes, a Conferencia de Paz de París (Tratado de Trianon definiu as fronteiras exactas do Reino dos Serbios, Croatas e Eslovenos. Algunhas zonas que formaron parte da administración popular do Banato, Bačka e Baranja foron adxudicadas a Romanía e Hungría.
Poboación editar
A poboación do Banato, Bačka e Baranja (dentro dos límites definidos pola Conferencia de Paz) era de 1 365 596 habitantes, dos que o 29,1 % eran serbios, o 27,71 % húngaros, o 23,10 % alemáns, e o resto pequen as minorías.[1][2] Os serbios e croatas xuntos representaban o 36,80 % da poboación da rexión.[2]
Notas editar
- ↑ Christina Bratt Paulston, Donald Peckham, Linguistic minorities in Central and Eastern Europe, 1998, páx. 76.
- ↑ 2,0 2,1 Dr Drago Njegovan, Prisajedinjenje Vojvodine Srbiji, Muzej Vojvodine, Novi Sad, 2004, páx. 207.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Drago Njegovan, Prisajedinjenje Vojvodine Srbiji, Novi Sad, 2004.
- Lazo M. Kostić, Srpska Vojvodina i njene manjine, Novi Sad, 1999.
- Dimitrije Boarov, Politička istorija Vojvodine, Novi Sad, 2001.
- Čedomir Popov – Jelena Popov, Autonomija Vojvodine – srpsko pitanje, Sremski Karlovci, 2000.
