Arte románica da Baixa Cerdanya
A arte románic da Baixa Cerdanya dáse principalmente na arquitectura relixiosa das súas igrexa. Tense constancia de moitas delas grazas á acta de consagración da catedral de la Seu d'Urgell, a finais do século IX, onde consta unha lista de sesenta e oito parroquias, igrexas e vilas da Cerdaña, que foron asignadas en dote a Santa Maria d'Urgell. A importancia da Seu enmárcase, sobre todo na súa condición de sede episcopal datada da época visigótica,[1] e a fronteira eclesiástica tampouco se correspondía coa fronteira real establecida no Tratado dos Pireneos de 1659. Até 1802, do bispado de Urgell dependían as trinta e tres vilas daa Cerdanya baixo administración francesa. Máis tarde, a división provincial de 1833 dividiu administrativamente a comarca, dividida entre as provincias de Xirona (once concellos) e Lleida (seis concellos).[2]
As características arquitectónicas principais das igrexas son a simplicidade estrutural e as dimensións reducidas. Esta arte arquitectónica desenvolvida en Cataluña arredor do século X foi chamada por Puig i Cadafalch como o primeiro románico con correntes artísticas procedentes de Francia e Italia.
O románico vese representado tamén en fortificacións como a de Sant Martí dels Castells en Bellver, documentado en 1050 como propiedade de Ramon I de Cerdanya, e o castelo de Llívia (Llívia), datado do século XII e do cal se conserban algúns restos.[3]
Notas editar
- ↑ DDAA (2005). La guia RACC de Catalunya. Barcelona: RACC-Edicions 62. pp. páx.85. ISBN 84-96149-36-6.
- ↑ Volum 5 (2004). La Gran Enciclopèdia en català. Barcelona: Edicions 62. ISBN 84-297-5433-4.
- ↑ Figuera, Manel (2005). Els 40 millors racons de la Cerdanya. Barcelona: RACC-62 SL. ISBN 84-96149-39-0.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Bertrán, Juan Antonio (1992). La Cerdaña de siempre. Barcelona, Editorial Juventud. ISBN 84-261-2660-X.
- Carbonell, Eduard - Sureda, Joan (1997). Tresors Medievals del Museu Nacional d'Art de Catalunya. Lenwerg Editores. ISBN 84-7782-462-2.
- Figuera, Manel (2005). Els 40 millors racons de la Cerdanya. RACC-62. ISBN 84-96149-39-0.
- Heilbronner, Tim: Ikonographie und zeitgenössische Funktion hölzerner Sitzmadonnen im romanischen Katalonien, Hamburg 2013, ISBN 978-3-8300-6809-9.
- Pladevall, Antoni (2001). Guies Catalunya Romànica, La Cerdanya. Barcelona, Pòrtic. ISBN 84-7306-691-X.
- Sànchez-Cid, Enric (2003). Del Cap de Creus a la Franja, temples i ermites de muntanya. Valls, Cossetània Edicions. ISBN 84-96035-93-X.
- Ventosa i Serra, Enric (2004). Les esglésies romàniques de la Cerdanya. Barcelona, Farell Editors. ISBN 84-95695-39-1.
- Ernesto Zaragoza (1997). Catàleg dels monestirs catalans. Publicacions de l'Abadia de Montserrat. ISBN 84-7826-887-1.