Antonio Pereira

escritor español

Antonio Pereira González, nado en Vilafranca do Bierzo o 13 de xuño de 1923 e finado en León o 25 de abril de 2009, foi escritor, poeta e xornalista.

Modelo:BiografíaAntonio Pereira
Biografía
Nacemento13 de xuño de 1923 Editar o valor en Wikidata
Vilafranca, España Editar o valor en Wikidata
Morte25 de abril de 2009 Editar o valor en Wikidata (85 anos)
León, España Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritor, poeta Editar o valor en Wikidata
Xénero artísticoPoesía Editar o valor en Wikidata
Premios

BNE: XX1131989

Traxectoria

editar
 
Tumba de Antonio Pereira.

Tras estudar na súa vila natal, obtivo o título de mestre, profesión que nunca exerceu, adicándose no canto a ser viaxante de comercio. As súas primeiras publicacións poéticas apareceron na revista de poesía Alba, dirixida en terras galegas polo seu paisano e amigo Ramón González-Alegre e onde publicou en 1948 Sonetos del Bierzo. O ano seguinte colaborou na revista Espadaña, editada en León, cidade a que se trasladou a vivir no mesmo ano 1949 e onde fundou un comercio adicado á venda por xunto de artigos de electricidade e fogar. O ano seguinte comenzou a colaborar no xornal local Diario de León cunha sección chamada Atalaya. No ano 1984 participou na película El Filandón,[1] de José María Martín Sarmiento, onde xunto a outros escritores leoneses (Pedro Trapiello, Julio Llamazares e José María Merino) recrea un fiandón para contar historias propias. O conto a cargo de Pereira, Las peras de Dios, está ambientado en Vilafranca.

Recoñecementos

editar

En 1966 recibiu o Premio Leopoldo Alas, pola súa obra Una ventana a la carretera. En 1989 gañou o Premio Fastenrath da Real Academia Española por El síndrome de Estocolmo e catro anos despois, en 1993, o Torrente Ballester por Las ciudades de poniente. A Xunta de Castela e León recoñeceuno en 2000 co seu galardón de maior rango, o premio Castilla y León de las Letras 2019. O concello de Madrid tamén lle concedeu o premio de poesía Francisco de Quevedo no ano 2007.

Fóra dos premios literarios foi nomeado Leonés del Año en 1985 e recibiu o título de Doutor Honoris Causa pola Universidade de León en 2000. O 27 de xullo a Deputación de León entregoulle a súa viúva, a Medalla de Ouro da Provincia a título póstumo.

O 25 de xuño do 2023 inaugurouse no Xardín da Alameda da súa vila natal unha estatua en bronce que representa o escritor sentado nun dos bancos do parque.[2] O acto estaba incluído nunha edición especial da Festa da Poesía adicada ao autor con motivo do centenario do seu nacemento e organizada pola Fundación que leva o seu nome.[3]

Vida persoal

editar

En 1951 casou con Úrsula Rodríguez Hesles.

En total Pereira publicou 45 libros, a maior parte de contos aínda que tamén de poesía, novelas, antoloxías e recompilación de artigos e memorias.[4] Unha das súas obras, Cuentos de la Cábila, foi traducida ao galego por Xesús Carballo Soliño e publicado pola Editorial Galaxia en 2003 como Contos da Cábila: fabulacións no país do Bierzo.[5]

Poesía

editar
  • El regreso (1966)
  • Del monte y los caminos (1966)
  • Cancionero de Sagres (1969)
  • Dibujo de figura (1972)
  • Contar y seguir (1972)
  • Antología de la seda y el hierro (1986)
  • Raros y no olvidados (1987)
  • Las ciudades de Poniente (1994)
  • Una tarde a las ocho (1995)
  • Poemas del claustro (1999)
  • Meteoros. Poesía, 1962-2006 (2006)
  • Todos los poemas (2022)

Relatos

editar
  • Una ventana a la carretera (1967)
  • El ingeniero Balboa y otras historias civiles (1976)
  • Historias veniales de amor (1978)
  • Los brazos de la i griega (1982)
  • El síndrome de Estocolmo (1988)
  • Cuentos para lectores cómplices (1989)
  • Relatos de andar el mundo (1991)
  • Picassos en el desván (1991)
  • Obdulia, un cuento cruel (1994)
  • Don Eloy, laissez sortir Dorita ou bien... (1994)
  • Relatos sin fronteras (1998)
  • Me gusta contar. Selección personal de relatos (1999)
  • Cuentos del medio siglo (1999)
  • Cuentos de la Cábila (2000)
  • Recuento de invenciones (2004)
  • Clara, Elisa, la teta de doña Celina, mujeres (2005)
  • Oficio de volar (2006)
  • Cuentos del noroeste mágico (2006)
  • La divisa en la torre (2007)
  • Todos los cuentos (2012)
  • Cuentos (2021)
  • El hilo de lo irreal. Fabulaciones (2022)
  • Todos los cuentos (2022)

Novelas

editar
  • Un sitio para Soledad (1969)
  • La costa de los fuegos tardíos (1973)
  • País de los Losadas (1978)

Outros

editar
  • Reseñas y confidencias (1985)
  • Antonio Pereira y los niños (1989)
  • Crónicas de Villafranca (1997)
  • Sesenta y cuatro caballos (2011)
  • Oficio de mirar. Andanzas de un cuentista (1970-2000) (2019)
  • Antonio Pereira y 23 lectores cómplices (2019)
  • Entre la seda y el hierro (2022)
  1. Redacción (11 de decembro de 2017). "Cine leonés con mimbres literarios: El Filandón de Chema Sarmiento". culturaleotopia.es (en castelán). Consultado o 14 de decembro de 2023. 
  2. Redacción (25 de xuño de 2023). "Antonio Pereira ya es eterno en el jardín de la Alameda". bierzodiario.es (en castelán). Consultado o 14 de decembro de 2023. 
  3. "Fundación Antonio Pereira". 
  4. "Obra completa". fundacionantoniopereira.com (en castelán). Consultado o 14 de decembro de 2023. 
  5. Pereira, Antonio (2003). Contos da Cábila: fabulacións no país do Bierzo. Literaria. Vigo: Galaxia. ISBN 978-84-8288-607-7. 

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar