Antonio Alcalá Galiano
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xaneiro de 2019.) |
Antonio Alcalá Galiano, nado en 1789 e finado en 1865, foi un político, orador e escritor español.
| Antonio Alcalá Galiano | |
|---|---|
.jpg) | |
| Nome completo | Antonio Alcalá Galiano y Fernández de Villavicencio |
| Nacemento | 22 de xullo de 1789 |
| Lugar de nacemento | Cádiz |
| Falecemento | 11 de abril de 1865 |
| Lugar de falecemento | Madrid |
| Causa | Ictus |
| Nacionalidade | España |
| Ocupación | escritor, político, profesor universitario, romanista, militar e comparative literature academic |
| Pai | Dionisio Alcalá Galiano |
| Nai | Consolación Villavicencio |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Traxectoria Editar
Deputado a Cortes durante o Trienio liberal de 1820-1823, presidiu a sesión na que se declarou a incapacidade de Fernando VII. Emigrado e Inglaterra, regresou a España en 1834. En 1837 afiliouse ao partido moderado, e foi ministro de Mariña nun goberno presidido por Istúriz e de Fomento noutro presidido por Narváez.
Deixou dúas obras autobiográficas de valor histórico e literario: Recuerdos de un anciano (1878) e Memorias (1886). O seu prólogo a El moro expósito, do duque de Rivas, está considerado como o primeiro manifesto do romanticismo español. Influído polo pensamento político inglés, tendeu cara a unha política pragmatista e unha ideoloxía de tipo liberal.
Véxase tamén Editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Antonio Alcalá Galiano |