Alexandre Cabanel
Alexandre Cabanel, nado en Montpellier o 28 de setembro de 1823 e finado en París o 23 de xaneiro de 1889, foi un pintor francés, representante do neoclasicismo académico. Dedicouse a temas históricos, mitolóxicos e relixiosos. Tamén foi un excelente acuarelista e autor de retratos, paisaxes e composicións decorativas.[1]
(2006) | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 28 de setembro de 1823 Montpellier (Francia) |
Morte | 23 de xaneiro de 1889 (65 anos) París (Francia) |
Lugar de sepultura | cemetery Saint-Lazare (Montpellier) (en) |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Francia |
Educación | Academia Francesa en Roma (1846–1850) Escola Nacional Superior de Belas Artes (1840–1845) |
Actividade | |
Campo de traballo | Pintura |
Lugar de traballo | París |
Ocupación | pintor , profesor universitario |
Período de actividade | 1840 - 1874 |
Empregador | Escola Nacional Superior de Belas Artes |
Membro de | |
Xénero artístico | Pintura de historia, nudez na arte, retrato e pintura de xénero |
Movemento | Academicismo |
Profesores | François-Édouard Picot e Charles Paulin François Matet (pt) |
Alumnos | François Lafon../... 42+ |
Lingua | Lingua francesa |
Obra | |
Obras destacables
| |
Premios
|
Traxectoria editar
En 1840 ingresou na École des Beaux Arts, onde foi alumno de Picot. Máis tarde sería nomeado profesor desta famosa escola. Actuou varias veces no Salón de París e recibiu unha medalla de segunda clase en 1852, unha medalla de primeira clase en 1855 e dúas veces unha medalla de honra (en 1865 e 1867).
Foi amigo de Napoleón III e recibiu o encargo de pintar obras importantes para a decoración dos pazos imperiais.
En París foi un dos mestres de pintores franceses como Étienne Terrus (da Cataluña Norte ou Rosellón) e portugueses como António da Silva Porto, João Marques de Oliveira, Horácio Hora, Rodolfo Amoedo e Almeida Júnior.
Galería editar
-
O nacemento de Venus (1863)
-
Morte de Francisca de Rimini e Paolo Malatesta (1870)
-
Anxo caído (1868)
-
A morte de Moisés (1851)
-
Albayde (1848)
-
Pandora (1873)
-
Eco (1874)
-
Thamar (1875)
-
Harmonía (1877)
-
A filla de Jefté (1879)
-
Ofelia (1883)
-
Cleopatra probando venenos a prisioneiros condenados (1887)
-
Expulsión de Adán e Eva
-
Retrato de Catarina Vorontsova-Dashkova
-
Napoleón III
-
Cornelia Lyman Warren
Notas editar
- ↑ "Alexandre Cabanel". fr.dbpedia.org. Consultado o 2022-08-16.
Véxase tamén editar
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Alexandre Cabanel |
Bibliografía editar
- BENEZIT, E. Dicionario, etc. París, Gründ, 1999.