Abdul Hamid II (en turco otomán: عبد الحميد ثانی, `Abdü’l-Ḥamīd-i sânî; en turco: İkinci Abdülhamit), nado en Istambul o 21 de setembro de 1842 e finado na mesma cidade o 10 de febreiro de 1918, foi o 34.º sultán do Imperio Otomán e o último que exerceu control efectivo sobre o estado en descomposición.[1] Dirixiu o imperio durante o período de decadencia, con rebelións particularmente nos Balcáns, e tivo unha guerra sen éxito contra o Imperio Ruso, seguida doutra guerra vitoriosa contra o reino de Grecia en 1897. Hamid II gobernou dende o 31 de agosto de 1876 ata que foi deposto pouco despois da revolución dos Mozos Turcos o 27 de abril de 1909. Por un acordo cos republicanos Mozos Otománs, promulgou a primeira constitución otomá o 23 de decembro de 1876,[2] que foi un sinal de pensamento progresista que marcou o principio do seu goberno. Con todo, máis adiante, notou a influencia occidental nos asuntos otománs e citando desacordos co parlamento[2] suspendeu tanto a constitución como o parlamento en 1878 e obtivo un maior poder e control efectivo.

Modelo:BiografíaAbdul Hamid II

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(ota) عبد الحميد ثانی Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento21 de setembro de 1842 Editar o valor en Wikidata
Istambul, Turquía Editar o valor en Wikidata
Morte10 de febreiro de 1918 Editar o valor en Wikidata (75 anos)
Palácio de Beylerbeyi, Turquía (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaMausoleum of Mahmud II (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Sultán do Imperio Otomán
31 de agosto de 1876 – 27 de abril de 1909
← Murat V (pt) TraducirMehmed V →
Sultán
Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
RelixiónIslam e Sufi (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Istambul Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónmonarca Editar o valor en Wikidata
Outro
TítuloSultán Editar o valor en Wikidata
FamiliaDinastia Otomana (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
CónxuxeMediha Nazikeda Kadın
Sazkar Hanım
Müşfika Kadın
Peyveste Hanım
Fatma Pesend Hanım
Behice Hanım
Emsalinur Kadın
Azize Dilpesend Kadın
Nurefsun Kadın
Mezidemestan Kadın
Bedrifelek Kadın
Bidar Kadınefendi
Saliha Naciye Kadın Editar o valor en Wikidata
FillosUlviye Sultan
 () Mediha Nazikeda Kadın
Şehzade Mehmed Selim
 () Bedrifelek Kadın
Zekiye Sultan
 () Bedrifelek Kadın
Naime Sultan
 ()
Şehzade Mehmed Abdülkadir
 () Bidar Kadınefendi
Şehzade Ahmed Nuri
 ()
Naile Sultan
 () Azize Dilpesend Kadın
Şehzade Mehmed Burhaneddin
 () Mezidemestan Kadın
Şehzade Mehmed Burhaneddin
 () Mezidemestan Kadın
Hamide Ayşe Sultan
 () Müşfika Kadın
Şadiye Sultan
 () Emsalinur Kadın
Refia Sultan
 () Sazkar Hanım
Şehzade Abdurrahim Hayri
 () Peyveste Hanım
Hatice Sultan
 () Fatma Pesend Hanım
Şehzade Mehmed Abid
 () Saliha Naciye Kadın Editar o valor en Wikidata
PaisAbd-ul-Medjid I Editar o valor en Wikidata  e Tirimüjgan Editar o valor en Wikidata
IrmánsMurat V
Mehmed V
Şehzade Mehmed Burhaneddin
Şehzade Ahmed Nureddin
Şehzade Selim Süleyman
Mehmed VI
Ahmed Kemaleddin Editar o valor en Wikidata
ParentesRahime Perestu, pai adoptivo Editar o valor en Wikidata
Premios
Sinatura Editar o valor en Wikidata

Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fontePequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron
Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron
Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Абдул-Хамид II) Editar o valor en Wikidata
WikiTree: Osmanlı-5

A modernización do Imperio Otomán tivo lugar durante o seu reinado, e incluíu a reforma da burocracia e a extensión da rede de ferrocarrís. Ademais desta modernización, estableceuse un sistema para rexistrar a poboación e o control da prensa, ademais da primeira lei de educación moderna en 1898. Na educación foi onde máis alcance tiveron estas modernizacións, establecéndose moitas escolas profesionais (dereito, artes, comercio, enxeñaría, veterinaria, aduanas, granxa, lingüística...). A universidade de Istambul, a pesar de ser pechada por Hamid II en 1881, reabriu en 1900, e estenduse a rede de escolas secundarias, primarias e militares. Desenvolvéronse os sistemas de trens e telégrafos, principalmente por empresas alemás.[2] Durante o seu reinado, o imperio caeu na bancarrota, levando ao establecemento da Administración Otomá da Débeda Pública en 1881.

No estranxeiro, Abdul Hamid II foi alcumando o "Sultán Vermello" ou "Abdul o Maldito", debido aos masacres de armenios e asirios durante a súa etapa e ao uso da policía secreta para silenciar os disidentes e republicanos.[3][4] Estas iniciativas provocaron un intento de asasinato en 1905 por revolucionarios armenios.[5]

  1. Overy, Richard páx. 252, 253 (2010)
  2. 2,0 2,1 2,2 "Abdulhamid II | biography – Ottoman sultan". Consultado o 2015-09-29. 
  3. "Sultan beaten, capital falls, 6,000 are slain". The New York Times. 25 de abril de 1909. 
  4. Hamamdjian, Vahan (2004). Vahan's Triumph: Autobiography of an Adolescent Survivor of the Armenian Genocide. iUniverse. p. 11. ISBN 978-0-595-29381-0. 
  5. Panossian, Razmik (13 de agosto de 2013). The Armenians: From Kings and Priests to Merchants and Commissars. Columbia University Press. p. 165. ISBN 978-0-231-13926-7. 

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar