Anestesia epidural
A anestesia epidural ou peridural, tamén denominado ás veces bloqueo epidural ou administración epidural, é unha técnica anestésica e analxésica empregada fundamentalmente para o control da dor. Xunto coa anestesia espinal ou intratecal, forma parte das técnicas anestésicas neuroaxiais, por ter como diana o neuroexe. Recibe o nome de epidural posto que a medicación utilizada é depositada no espazo homónimo. A epidural é o principal mecanismo de analxesia obstétrica ou control da dor durante o parto, aínda que tamén se usa habitualmente como técnica analxésica en intervencións cirúrxicas como a laparotomía, para o control da dor oncolóxica ou nas unidades da dor para o tratamento da dor crónica. Polo xeral, a anestesia epidural adminístrase por un catéter insertado no espazo epidural, a través do cal se administran diferentes medicacións: anestésicos locais, opioides e outros coadxuvantes.
| Anestesia epidural | |
|---|---|
| Clasificación e recursos externos | |
 | |
| MeSH | D000767 |
 Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico. | |
Após da súa popularización, sobre todo en pacientes embarazadas, na linguaxe coloquial abreviouse a técnica como "epidural" (p. ex. "poñer a epidural").
Historia editar
O neurólogo estadounidense James Leonard Corning (1855-1923) foi o primeiro en realizar un bloqueo neuraxial en 1885 cando inxectou 111 mg de cocaína no espazo epidural dun voluntario. En 1921 o cirurxián militar español Fidel Pagés (1886–1923) desenvolveuna converténdose así no inventor desta técnica, de acordo á sociedade científica internacional. Ademais desenvolveu a anestesia lumbar epidural de inxección única que logo popularizou o cirurxián italiano Achille Mario Dogliotti (1897–1966). O primeiro uso dunha anestesia de caudal continuo durante un parto foi en 1942 e foi desenvolto por Robert Andrew Hingson (1913-1996) e Waldo B. Edwards. En 1947, o cubano Manuel Martínez Curbelo.
Uso editar
A anestesia epidural ten diferentes usos médicos.
No traballo de parto emprégase habitualmente se a muller o solicita. A anestesia epidural durante o parto presenta numerosos beneficios, como o control da dor provocada polas contraccións. Ademais, é unha técnica que permite anestesiar a barriga no caso dunha eventual cesárea. Tamén produce anestesia no caso de seren necesarias medidas máis invasivas como a instrumentación do parto con fórceps ou ventosas ou a realización de episiotomías.
A epidural tamén se emprega para o control da dor en intervencións cirúrxicas que son potencialmente dolorosas, como laparotomías con grandes incisións na cavidade abdominal, intervencións traumatolóxicas nos membros inferiores ou cirurxía xinecolóxica ou urolóxica.
Técnica editar
A epidural insértase no espazo epidural, o cal se atopa no interior do canal espinal pero xusto por enriba da duramáter. En contacto coa superficie interna da duramáter atópase a membrana aracnoides, a cal contén o líquido cefaloraquídeo.
En adultos, a epidural realízase insertando unha agulla de diferentes tamaños nas costas do paciente, entre as diferentes apófises espinosas das vértebras. Dita agulla é insertada até chegar ao espazo epidural, un espazo virtual que xera unnha presión negativa con respecto ás estruturas veciñas. Unha vez alcanzado o espazo epidural, insértase por dentro da agulla un catéter, denominado catéter epidural. Unha vez insertado o catéter, o cal permanecerá no espazo epidural o tempo que precisa, procederase a retirar a agulla. O catéter epidural permite a inxección de medicamentos ao seu través.
Para a inserción e colocación da epidural é preciso unha desinfección e unha técnica aséptica para evitar infeccións. A epidural está contraindicada en casos no que o paciente ou a xestante teña alteracións analíticas que propicien un maior risco de sangrado, como a plaquetopenia ou a alteración da coagulación.
Complicacións editar
Polo xeral a anestesia epidural apenas ten complicacións, e estas polo xeral só aparecen cando non se toman as medidas pertinentes. Entre as máis importantes, destacan:
- Punción dural accidental (PDA): consiste na punción do espazo espinal ou subaracnoideo en lugar do espazo epidural. Trátase dunha complicación leve, que pode ter como consecuencia unha dor de cabeza denominada [[cefalea postpunción dural), que se caracteriza por presentarse durante a bipedestación e ceder en posición deitada.
- Infección ou absceso epidural: trátase dunha complicación moi infrecuente pero potencialmente grave. É fundamental a desinfección cirúrxica meticulosa antes da realización da técnica para evitar esta complicación.
- Hematoma epidural: é unha complicación moi infrecuente pero grave, que pode provocar lesións neurolóxicas como paraplexía. De aparecer, pode requirir unha intervención urxente para realizar unha laminectomía descompresiva.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Anestesia epidural  |