Voo 185 de SilkAir
O voo 185 de SilkAir era un voo regular de pasaxeiros operado por un Boeing 737-300 dende Iacarta, Indonesia, ata Singapur, que se esnafrou no río Musi preto de Palembang, no sur de Sumatra o día 19 de decembro de 1997, matando aos 97 pasaxeiros e 7 tripulantes a bordo.[1]
| Voo 185 de SilkAir | |
|---|---|
.jpg) Restos recuperados do avión
| |
| Resumo | |
| Data | 19 de decembro de 1997 |
| Causa | disputada |
| Lugar | río Musi, Palembang |
| Coordenadas | Coordenadas: 2°27′30″S 104°56′12″L / -2.4583333333333, 104.93666666667 |
| Orixe | aeroporto Soekarno-Hatta |
| Destino | aeroporto de Singapur |
| Finados | 104 |
| Aeronave | |
| Tipo de aeronave | Boeing 737-36N |
| Operador | SilkAir |
| Rexistro | 9V-TRF |
| Pasaxeiros | 97 |
| Tripulación | 7 |
| Superviventes | 0 |
A causa do accidente foi investigada independentemente por dúas axencias en dous países: nos Estados Unidos pola Xunta Nacional de Seguridade no Transporte (NTSB), e en Indonesia polo Comité Nacional de Seguridade no Transporte (NTSC).[2] A NTSB, que tiña xurisdición pola fabricación de Boeing do aparello nos Estados Unidos, investigou o accidente baixo o liderado de Greg Feith. A súa investigación concluíu que o accidente foi o resultado de entradas de control deliberadas de voo, moi probablemente do capitán.[3][4] A NTSC indonesia, liderada polo profesor de enxeñería Oetarjo Diran, foi incapaz de determinar a causa do accidente.[5]
Outro factor potencial que levou ao accidente do 737 foi a unidade de control de potencia (PCU) que controlaba o temón do avión. A causa dalgúns accidentes de 737 como o voo 427 de USAir fora atribuída a problemas do temón do avión. Aínda que a NTSB e o fabricante do PCU, Parker Hannifin, xa determinaran que a unidade traballaba correctamente, e polo tanto non fora a causante do accidente, unha investigación privada do accidente por unha demanda civil xulgada por un tribunal estatal nos Ánxeles, que non permitiu escoitar ou considerar as conclusións da NTSB e de Parker Hannifin, decidiu que o accidente fora causado por unha válvula servo defectuosa dentro da PCU, baseándose en achados forenses cun microscopio electrónico que determinaron que os pequenos defectos dentro da PCU causaran o bloqueo do temón e un voo incontrolado que levou ao accidente.[5] O fabricante do control do temón e as familias chegaron posteriormente a un acordo extraxudicial.[6]
Avión editar
O aparello que operaba o voo 185 era un Boeing 737-300 con número de serie 28556 e rexistro 9V-TRF, equipado con dous motores CFM56-3B2.[7] O seu primeiro voo foi o 27 de xaneiro de 1997 e entregouse a SilkAir o 14 de febreiro, 10 meses antes do sinistro.[8] No momento do accidente era o avión máis novo na frota da aeroliña e acumulaba 2 238 horas de voo en 1 306 ciclos.[9][10]
Notas editar
- ↑ Sinha, Shreeya (2015-03-26). "A History of Crashes Caused by Pilots’ Intentional Acts". The New York Times (en inglés). ISSN 0362-4331. Consultado o 2022-03-01.
- ↑ "SilkAir Flight 185: Controversial Crash - AviationKnowledge". aviationknowledge.wikidot.com. Consultado o 2018-12-28.
- ↑ Ranter, Harro. "ASN Aircraft accident Boeing 737-36N 9V-TRF Palembang". aviation-safety.net. Arquivado dende o orixinal o 27 de setembro de 2011. Consultado o 2018-12-28.
- ↑ "Final flight: SilkAir" (PDF). Flight Safety Australia. Archived from the original on 27 de febreiro de 2009. Consultado o 2018-12-28.
- ↑ 5,0 5,1 "Pushed to the Limit". Mayday. Tempada 12. 2012. Discovery Channel Canada / National Geographic Channel.
- ↑ "SilkAir crash families finally receive answers with court verdict", Channel NewsAsia, 15 de xullo de 2004
- ↑ "Accident Silkair Flight 185 9V-TRF". www.airfleets.net. Consultado o 2021-11-25.
- ↑ "9V-TRF SilkAir Boeing 737-36N - cn 28556 / ln 2851 - Planespotters.net Just Aviation". web.archive.org. 2013-11-09. Archived from the original on 09 de novembro de 2013. Consultado o 2021-11-25.
- ↑ "Informe do accidente" (PDF). dephub.go.id. Archived from the original on 10 de xaneiro de 2014. Consultado o 25 de novembro de 2021.
- ↑ "SilkAir". web.archive.org. 1998-02-24. Archived from the original on 24 de febreiro de 1998. Consultado o 2021-11-25.