Victor Cazalet
Victor Alexander Cazalet, nado en Londres o 27 de decembro de 1896 e finado en Xibraltar o 4 de xullo de 1943, foi un militar, deportista e político británico.
Familia e mocidade editar
Os devanceiros de Cazalet eran hugonotes do Languedoc que se aveciñaran en Inglaterra [1] [2]:2 logo da promulgación do edicto de Fontainebleau, que supuxo a revogación do edicto de Nantes e a fin da liberdade relixiosa en Francia [1] [2] :1 e xa en Inglaterra a familia logrou o éxito económico e formou parte da clase alta inglesa, seu avó paterno fora un industrial con actividades comerciais en Rusia. [2] :1[2] :174 e seu pai, William Marshall Cazelet, tivera éxito nos negocios, amais de herdar a fortuna do avó, mentres súa nai, Maud Lucia, era filla do baronete escocés Jonh Heron-Maxwell, que malgastara a fortuna da familia.
A casa de campo familiar, Fairlawne, localizábase en Kent, e fora residencia do antigo primeiro ministro Robert Peel [4] [2] :2. A familia tamén mantiña unha vila na localidade francesa de Cimiez, onde ás veces ía convidada a propia raíña Vitoria que fora a madriña de Víctor [2] :2. Cazalet tivo tres irmáns: Edward (1894–1916), Thelma (máis tarde Thelma Cazalet-Keir ) e Peter [2]. Victor estudou no Eton College de 1909 a 1915, e despois na Universidade de Oxford[5][6].
Servizo militar e carreira política editar
Logo do comezo da primeira guerra mundial entrou no exército en 1915 e serviu no Queen's Own West Kent Yeomanry e alí acadou o rango de capitán e despois pasou á fronte no Household Battalion do 1st Regiment of Life Guards, [5], En 1917 recibiu a Cruz Militar pola súa valentía na fronte [7] [6]. Foi membro do Consello Supremo de Guerra Aliado, onde se discutiron as condicións que levaron ao Tratado de Versalles, que puxo fin á guerra. [5] [6] e de 1918 a 1919 serviu no Estado Maior do xeneral Knox durante a intervención británica en Siberia[6]en apoio dos rusos brancos que loitaban contra do réxime comunista.
Ao volver á vida civil, licenciouse en historia en Oxford, [5] e entrou en política, e así nas eleccións xerais de 1924 accedeu ao Parlamento como conservador pola circunscrición electoral de Chippenham en Wiltshire que retivo ata a súa morte en 1943. En 1924 viaxou a Palestina e quedou entusiasmado coa causa sionista. De 1924 a 1926 actuou como secretario privado parlamentario, logo serviu baixo o presidente da Comisión de Comercio e e posteriormente do Secretario de Estado para as Colonias[6]. Cazalet, que era homosexual [8] [6], foi membro do círculo social de políticos gais coñecidos de xeito burlesco como os "Glamour Boys" por Neville Chamberlain [9] ademais de moitas outras conexións sociais e políticas que incluían estreitas amizades con Winston Churchill e Anthony Eden[10], tamén era membro de Ciencia Cristiá [11], fe que herdara de súa nai.
En agosto, uns meses despois da instauración do réxime nazi, visitou Alemaña e estivo en Dachau, entón un campo de internamento para prisioneiros políticos e levou unha impresión positiva, mesmo noutra visita en 1936 puido acceder a un campo de traballo e comparouno positivamente en comparación con instalacións semellantes na Unión Soviética visitou en 1936. Así e todo, a súa valoración do réxime nazi comezou a mudar logo de visitar Austria en abril de 1938, acabado de anexionar, polo trato que recibían os xudeus de Viena por parte das novas autoridades. Dende aquela escribiu artigos nos xornais nos que avogaba por que o goberno británico deixase entrar o maior número posible de refuxiados procedentes de Alemaña.
Durante a Guerra Civil Española, Cazalet foi un firme partidario do réxime do xeneral Franco[12] servindo no comité de Amigos da España Nacional. Non obstante, non mudou a súa oposición ao réxime nazi e amosouse contrario, con Winston Churchill, á política de aquietamento con Adolf Hitler do goberno de Neville Chamberlain.
En 1936, Cazalet comprou Great Swifts de 400 acres preto de Cranbrook en Kent, e derruíu a antiga casa para construír unha nova en estilo xeorxiano, deseñada polo arquitecto Geddes Hyslop.
Cazalet, apaixonado das belas artes, foi amigo íntimo de Francis Taylor, marchante de arte norteamericano aveciñado en Inglaterra, e da súa dona Sara, pais da futura actriz Elizabeth Taylor, e que tamén pertencían a Ciencia Cristiá. E Cazalet fixo as funcións de padriño de Elizabeth [13].
Actividade deportiva editar
Foi campión afeccionado de squash en 1925, 1927, 1929 e 1930 e tamén xogou como un dos membros do equipo inglés de squash que realizaron unha xira polos Estados Unidos e o Canadá en 1927 e que gañaron 15 dos 20 partidos que xogaron. Cazalet perdeu en cuartos das finais estadounidenses fronte a Wally Johnson mais venceu na final dos nacionais do Canadá a Steve Wright de Chicago [14]. Tamén xogou ao tenis de forma competitiva, e realizou sete aparicións en Wimbledon entre 1922 e 1933[15].
Segunda guerra mundial editar
Winston Churchill, ao pouco de empezar a segunda guerra mundial, nomeouno oficial de enlace do goberno británico co xeneral e primeiro ministro polaco no exilio Władysław Sikorski[6] e como parlamentario foi membro do comité anglopolaco que se formou en 1941[6]. Durante ese período, foi presidente do comité da Cámara dos Comúns para os refuxiados e en 1941 visitou Washington con Sikorski [16] e tamén o acompañou á Unión Soviética en 1942[6]. Foi un dos poucos políticos en abordar publicamente o asasinato masivos dos xudeus na Europa controlada por Alemaña, e así en maio de 1943 nun discurso na Cámara dos Comúns no que criticaba os resultados da Conferencia das Bermudas declarou que os aliados non estaban a actuar coa suficiente urxencia contra do exterminios dos xudeus no leste de Europa[17].
Promoción dos lazos militares cos Estados Unidos editar
Cazalet declarouse "un reforzo para América" e expresou publicamente a gratitude dos británicos pola axuda que os Estados Unidos deran a Gran Bretaña antes e despois do comezo da segunda guerra mundial.[18] En 1940 era partidario da Gran Bretaña dar aos Estados Unidos un porto libre nas Indias Occidentais, con todos os dereitos soberanos para que a a súa mariña puidese ter un porto máis próximo a Suramérica[19]. Tamén esperaba que as mariñas dos Estados Unidos e do Reino Unido se uniran despois da guerra para "pór en común as súas políticas e ideas"[19].
Xa expresara esa opinión nas discusións da Conferencia Naval de Xenebra de 1927, que tivo a asúa continuación no avivamento deses esforzos que levaron ao Tratado Naval de Londres en 1930[20]. Mais temía que un fracaso de Gran Bretaña e dos Estados Unidos para chegaren a un acordo, independentemente dos outros países implicados, levaría a unha perigosa competición na construción naval entre ambos os países que poría en serio perigo a paz mundial: [21] En 1929 dixo: " Cada país debería construír os barcos que precisar sen considerar á outra armada como un posible inimigo" [22].
En 1941, durante o bombardeo de Londres, Cazalet instou ao goberno estadounidense a manter as relacións fraternais entre os seus países abertas. "A vitoria pódese conseguir", subliñou, "se as cousas se superan" [23] e engadiu que Gran Bretaña estaba profundamente agradecida pola axuda que recibira dos Estados Unidos [23]:286.
Morte e herdanza editar
Despois de servir na Cámara dos Comúns durante dezanove anos, estaba considerado un dos deputados novos "máis brillantes" dos Comúns. "O seu coñecemento de Europa central probablemente fose inigualable", escribiu The New York Times tras a súa morte repentina en 1943, aos 46 anos, ao se estrelar o seu avión segundos despois de engalar de Xibraltar [6].
O avión, un B-24 Liberator II LB-30 AL523, levaba tamén o xeneral Sikorski e o seu compañeiro de partido e militar John Whiteley; Sikorski, Whiteley e todos os demais a bordo (agás o primeiro piloto Eduard Prchal) -dezaseis en total- morreron no accidente [6]. As circunstancias que rodearon o accidente deron lugar a diversas polémicas e denuncias de sabotaxe[2] :287.
A familia de Cazalet recibiu unha chea de homenaxes, moitas de admiradores descoñecidos e outras de notables, entre eles Churchill, Anthony Eden, Eleanor Rathbone, Hugh Dalton e dignatarios polacos[2] :287.Chaim Weizmann, ao falar nunha cerimonia conmemorativa en Londres, describiu a Cazalet como "un dos poucos prezados amigos do pobo xudeu dos tempos modernos que nunca se arredou da súa devoción pola causa (sionista)". Dixo que a súa tumba en Xibraltar sería un lugar de peregrinación para o pobo xudeu, mentres que Hadassah, a Organización Sionista de Mulleres de América, aceptou plantar 1 000 árbores en Palestina co nome de "arboredo Victor Cazalet" [25].
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 Who's Who. Londres: Adam and Charles Black. 1910. p. 337.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 Robert Rhodes James (1976). Victor Cazalet: a portrait. Londres: Hamilton. ISBN 0-241-89405-0.
- ↑ "Barbra Streisand donating John Singer Sargent painting to LACMA". Los Angeles Times. 27 de maio de 2017.
- ↑ Spoto, Donald. "A Star is Born", The Guardian (London), 11 de febreiro de 1995 pp. 54–60
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 "MS 917". Catalogs Online Collection.
- ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 "Col. Victor A. Cazalet," New York Times, obituario, 6 de xullo de 1943
- ↑ Martin, Peter. "Victor Cazalet and the Householders". The Guards Magazine. Arquivado dende o orixinal o 03 de outubro de 2022. Consultado o 03 de outubro de 2022.
- ↑ "Sexual Offences (Pardons Etc) Bill. Volume 615: debated on Friday 21 October 2016". hansard.parliament.uk.
- ↑ Bryant, Chris (8 de xuño de 2015). "A camp history of Westminster’s queer MPs". The New Stateman.
- ↑ Walker, Alexander. Elizabeth: The Life of Elizabeth Taylor, Grove Press (1990)
- ↑ Christian Science Sentinel, 20 de xuño de 1931
- ↑ "The other volunteers". BBC News. 27 de setembro de 2006.
- ↑ Walker, Alexander (1990). Elizabeth: The Life of Elizabeth Taylor. Grove Press. pp. 13–15.
- ↑ Zug, James (2007). Squash: A History of the Game. ATP Tour (Simon and Schuster). p. 77.
- ↑ "Capt. Victor Cazalet". ATP Tour.
- ↑ Campbell, Shelagh (1990). Resident Alien: An Englishwoman in New York and Washington 1939-43. Hale. p. 81.
- ↑ David Cesarani, David e Levine, Paul A. (2002). Bystanders to the Holocaust. A Re-evaluation. Routledge. p. 38.
- ↑ "Marsden Extols Briton's War Work," New York Times, 27 de xaneiro de 1943
- ↑ 19,0 19,1 "British M.P. Would give West Indies Port to U.S.", The New York Times, 23 de abril de 1940
- ↑ Steiner, Zara S. (2005). The Lights that Failed: European International History 1919–1933. Oxford University Press. pp. 587–591.
- ↑ "Sees Peace at Stake in London Conference", New York Times, January 8, 1930
- ↑ "Urges Cooperation in Naval Relations", New York Times, 4 de agosto de 1929
- ↑ 23,0 23,1 "American Aid Called Essential", Los Angeles Times, 17 de maio de 1941 p. 7
- ↑ Burke, Bernard. Encyclopaedia of Heraldry, or General Armory of England, Scotland and Ireland. p. xciii.
- ↑ "Dr. Weizmann Mourns Cazalet", The Wisconsin Jewish Chronicle, 23 de xullo de 1943 p. 1