Vasily Yuksern
Vasily Yuksern, nado como Vasily Stepanovich Stolyarov o 13 de xaneiro de 1918 en Kugusola e finado o 28 de agosto de 1998 en Sidorovo, foi un xornalista e escritor mari.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 13 de xaneiro de 1918  Medvedevsky District, Rusia (en)  |
| Morte | 28 de agosto de 1998 (80 anos) Iochkar-Ola, Rusia (pt) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Unión Soviética Rusia |
| Actividade | |
| Ocupación | tradutor , prosista , figura pública , xornalista , crítico literario |
| Período de actividade | 1939 - 1998 |
| Xénero artístico | Novela, novela curta, conto, tradución, artigo e novela curta |
| Pseudónimo literario | Василий Юксерн |
| Lingua | Lingua rusa e Lingua mari |
Premios
| |
Traxectoria editar
Naceu no seo dunha familia labrega nunha aldea do distrito de Medvedevsky[1]. Estudou na súa aldea natal e logo na cidade e en 1932 logo da morte de seu pai deixou a escola para traballar na granxa. Así e todo, ingresou no Instituto Técnico o ano seguinte e de 1935 a 1940 estudou no Instituto Pedagóxico Estatal de Mari e despois foi secretario do comitñe rexional mari do Komsomol. Mobilizado en 1940 no Exército Vermello, pertenceu ao departamento político da súa división e foi tamén redactor do seu periódico, loitou cos xaponeses en 1945 en Sakhalin e rematou a guerra como subtenente. En 1946 ao volver a Mari traballou na editorial estatal de Mari. Foi editor xefe dende 1954 ata 1961 da revista Onchyko e xefe de redacción do periódico Mari kommuna de 1961 a 1964 e a partir de 1964 traballou na televisión mari ata 1967 ao asumir o posto de redactor xefe da revista Pachemysh. Entre a súa actividade política salientou como membro do Consello Supremo da RSSA dos Maris (1975-1980) e do seu presidium (1980-1985).
Actividade literaria editar
Comezou a escribir a finais da década de 1930 vertendo ao mari a novela de Nikolai Ostrovski, Rozhdonnyye burey e pezas teatrais de Nikolai Gogol, Alexander Ostrovsky e Anatoli Sofronov entre outros. Tras a guerra dedicouse á crítica literaria, e publicou en 1960 libro recollendo artigos sobre importantes figuras da literatura mari.
En 1949[2] publicou a narración de aventuras militar para rapaces Atamanshi, cun carácter patriótico a acción desenvólvese durante a segunda guerra mundial na illa Sakhalin, foi popular na súa época e traduciuse a diversas linguas da antiga Unión Soviética. Na mesma liña seguíronlle: Volgaltshash lishan, Aydemat shuldyran ou Ilenyt kok yoltash. Tamén escribiu novelas baseadas na historia recente ou en biografías de personaxes relevantes como Vüdshö yoga – serzhe kodesh, sobre a infancia e mocidade do agrónomo mari Vasily Mosolov Küsle, sobre o ano da fame - 1921- nunha vila mari ou Charla.
Obras editar
- Атаманыч. Yoshkar-Ola, 1963.
- Волгалтшаш лишан : ойлымаш-влак. Yoshkar-Ola, S. 1964, relatos
- Чоя рывыж. Yoshkar-Ola, 1965, peza teatral infantil
- Илыш йыжынан Yoshkar-Ola, 1967.
- Онар: марий легенда-влак. Yoshkar-Ola, S. 1968, relato baseado na mitoloxía mari
- Кÿрылтшö повесть. Yoshkar-Ola, 1970, relatos.
- Вÿдшö йога — серже кодеш. Yoshkar-Ola. 1975, novela.
- Кÿсле. Yoshkar-Ola, 1978, novela.
- Кас ÿжара. Yoshkar-Ola, 1983, novela.
- Ойпого: ойырен налме произведений-влак. Yoshkar-Ola, 1989, obras seleccionadas
- Чарла Yoshkar-Ola. 2 vol., novela-crónica:
- Шем пыл шула, 1992
- Кече лектеш. 1993.
- Нигӧ ок мондалт, нимо ок мондалт : шарнымаш, очерк, публицистика. Yoshkar-Ola, 1994, memorias.