Vallvidrera
Vallvidrera é un núcleo de poboación que forma parte do distrito de Sarrià-Sant Gervasi da cidade de Barcelona, concretamente dentro do barrio de Vallvidrera, el Tibidabo i les Planes. Orixinariamente foi un concello independente que en 1890 quedou integrado no de Sant Vicenç de Sarrià que, á súa vez, anexionouse ao de Barcelona en 1921. Está situado na montaña, aos pés da serra de Collserola.
Historia editar
O antigo termo de Vallvidrera estivo vinculado estreitamente coa súa igrexa, Santa Maria de Vallvidrera. Dese templo hai noticias dende o 987 nun documento no que se fai referencia á igrexa, que pertencía naquela época á parroquia de Valldoreix. No século XIII constituíuse como parroquia independente e o actual edificio construíuse entre 1570 e 1587 seguindo o estilo gótico tardío. No século XVII foi restaurada e durante a Guerra civil española foi pechada ao culto.
En 1335, a xurisdición sobre Vallvidrera e Santa Creu d'Olorda foi vendida por Pedro IV de Aragón a Pere Desllor, e volveu á coroa en 1385, aportando os habitantes de Vallvidrera o diñeiro necesario.[1] Sempre foi un núcleo moi poboado cunha poboación dispersa. A finais do século XIX converteuse en lugar de veraneo de moitos barceloneses e construíronse moitos edificios, ademais dalgúns hoteis. En 1864 inaugurouse o encoro de Vallvidrera coas funcións de reserva de auga potable para o entón concello de Sarrià, e en 1906 o Funicular de Vallvidrera. En 1890 Vallvidrera deixou de ser un concello independente para agregarse a Sarrià,[1] que en 1921 anexionouse ao concello de Barcelona.
A Vil·la Joana foi unha das masías máis importantes do termo. Documentada dende o século XVI, foi reformada a finais do século XIX. En 1902 morreu nela o poeta Jacint Verdaguer. En 1922 foi adqurida polo Concello de Barcelona, que destinouna a escola de educación especial. Dende 1962 acolle un museo dedicado á memoria de Jacint Verdaguer que depende do Museo de Historia de Barcelona.[2]
En 1991 inauguráronse os túneles de Vallvidrera que, travesando a serra de Collserola, unen a cidade de Barcelona coa comarca do Vallès Occidental.
En 2010, despois de varias discrepancias sobre a xestión do barrio por parte do Concello de Barcelona gobernado por Jordi Hereu, a Asociación de Veciños de Vallvidrera e a Asociación de Comerciantes convocaron unha consulta para a independencia de Vallvidrera respecto de Barcelona, unha consulta non vinculante que se saldou cun 98,05% de votantes a favor da separación sobre un 40% de participación.[3][4]
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 CAMÓS, L. Vallvidrera. Algunas páginas de su historia. Barcelona, 1945. Dins de Barcelona. Divulgación histórica vol. 6. Barcelona, 1958. Ed. Aymà.
- ↑ "Museu d'Història de Barcelona - Vil·la Joana". Arquivado dende o orixinal o 05 de decembro de 2013. Consultado o 20 de xaneiro de 2017.
- ↑ A consulta en El Punt
- ↑ Máis de 800 persoas participan na consulta popular de Vallvidrera para independizarse de Barcelona Arquivado 17 de marzo de 2010 en Wayback Machine. La Vanguàrdia
Bibliografía editar
- BALARI i JOVANY, Josep. Orígenes Históricos de Cataluña. Barcelona: Ed. Establecimiento Tipográfico de Hijos de Jaime Jepús, 1899. 751 p.
- SALLENT I GOTÉS, Llorenç. Història documentada del poble i parròquia de Santa Maria de Vallvidrera. Vallvidrera: Ed. Parròquia de Santa Maria de Vallvidrera, 1916. 368 p.
Coordenadas: 41°24′54.28″N 2°6′30.94″L / 41.4150778, -2.1085944