Tiqqun
A revista Tiqqun foi o traballo dun colectivo francés de autores de filosofía e activistas homónimo. Publicaron dous volumes, o primeiro no ano do seu nacemento en 1999 e o último durante a súa disolución en Venecia no ano 2001[1]. A revista enmárcase dentro do contexto da filososía radical de
| Tiqqun | |
|---|---|
| Fundador | Julien Coupat |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
"recrear as condicións doutra comunidade." — (Anónimo: Eh bien, la guerre! "Tiqqun 1").
Orixe e uso do nome editar
O nome da revista provén da grande importancia que os redactores outorgaron ao concepto filosófico de Tiqqun.[2] Trátase da transcrición afrancesada do termo de orixe hebraica Tikun olam, un concepto derivado do xudaísmo adoito empregado na tradición cabalística e mesiánica, que significa asemade 'reparación, restitución e redención', e que cubre na meirande parte, entre outras cousas, a concepción xudía da xustiza social.
Alén destes dous elementos, tamén se usa o termo, especialmente na expresión «os Tiqqun»[3], para designar o comité de redacción ou un grupo máis vasto.
Autoría editar
A autoría de cada artigo de Tiqqun non é atribuída a xeito individual. Mais na contraportada do primeiro número incluíase unha mención grupal ao consello de redacción, formando parte del aparecían os nomes dos activistas: Julien Boudart, Joël Gayraud, Fulvia Carnevale, Julien Coupat, Junius Frey, Stephan Hottner e Rémy Ricordeau. O grupo tamén usa en diversos ensaios o alcume grupal do "Comité Invisíbel".
Filosofía editar
O proxecto de Tiqqun asenta esencialmente sobre catro fontes: o pensamento Heideggerdiano, recollendo o seu conxunto de pensamentos en metafísica; reflexións sobre a Cábala xudía; a filosofía e movemento político do nihilismo; así como a análise do traballo do antropólogo Ernesto de Martino dentro dunha arenga cara a necesidade de despolitizarse para politizarse. Neste desplazamento, argumentan: os sentidos preexistentes, sedimentados, retorceranse para imporse ao intentar, non tanto, responder ás novas preguntas como iluminalas baixo a luz doutras referencias.
Tiqqun chama “Bloom” a ese punto de partida doutra politización posíbel. O Bloom é unha certa debilidade existencial, característica da nosa condición contemporánea. É a figura que designa a nosa situación de impotencia e indiferenza ante o mundo.
De Martino reproduce unha cita do psicólogo Pierre Janet (1859-1947) sobre os síntomas da psicastenia que Tiqqun enumera para o Bloom: "nesta enfermidade obsérvase unha caída da 'tensión mental', é dicir da capacidade de síntese e de concentración, coa conseguinte perda da 'función do real'. Xorde entón un estado de angustia, unha sensación de incompletitude, de extrañeza da persoa e do mundo circundante.”[4]
Controversia e atención dos medios editar
A notoriedade do grupo de activistas Tiqqun estourou coa publicación do ensaio filosófico L'Insurrection qui vient (A insurrección que vén), precedente ao arresto de Julien Coupat e outros oito activistas trala sabotaxe á liña férrea de alta velocidade francesa TGV en novembro de 2008, con alegacións que enmarcaron o ataque dentro do movemento antinuclear. A policía e os medios franceses falaron de emerxencia e da necesidade de eliminar o movemento por completo por constituír unha ameaza seria. Nos Estados Unidos a controversia acadou o debate académico, onde anarquistas e pensadores de esquerda debatiron se a filosofía recollida nese ensaio, que partía de conceptos publicados por Foucault, fora ou non malinterpretada ou esaxerada polos autores.[5]
Notas editar
- ↑ "Fra Tiqqun til Tarnac Fransk radikalisme på 2000-tallet" Arquivado 18 de setembro de 2019 en Wayback Machine.nynorsk
- ↑ Concepto presentado no artigo «Théorie du Bloom», Tiqqun 1, p. 36.
- ↑ Poncet, Emmanuel (1 de outubro de 2003). "Jeune-Fille, l'avide recherche". Technikart (76).
- ↑ "Tiqqun"(en inglés)
- ↑ "Tiqqun"(en inglés)