Teofilacto (patricio)

Teofilacto
Nacemento	860
Lugar de nacemento	Roma
Falecemento	920 e 927
Lugar de falecemento	Roma
Ocupación	político
Cónxuxe	Teodora
Fillos	Marózia e Theodora II of Tusculum
Na rede
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Teofilacto.

Teofilacto I de Tusculum (nado antes de 864 e morto entre 920 e 927) foi un aristócrata romano que foi senador e exerceu varios cargos importantes, entre os cales o de magister militum e o de cónsul de Roma. Tamén foi vestiarius no Patriarchio, residencia pontificia anexa á Basílica de San Xoán de Latrán.

HistoriaEditar

Mencionado por vez primeira nun documento de 901, como xuíz palatino do emperador Luís III, aparece á volta do papa Serxio III (probabelmente un dos seus curmáns) - no curso dos anos 903/904. Como vestiarius (ministro de finanzas) do papa e magister militum (comandante en xefe dos exércitos), é desde aquela o xefe da nobreza urbana de Roma cunha grande influencia sobre a política do papa, sobre todo grazas á súa muller Teodora I de Tusculum e da súa filla Marozia, a quen o testemuño de Liutprando de Cremona atribúe unha relación co papa Serxio III de onde nacería o futuro papa Xoán XI. Desde 905, Teofilacto leva tamén os títulos de duque e de senador dos romandos.

A súa obraEditar

Tras a morte do papa Serxio III, empuxa ao papa Xoán X a se aliar cos seus veciños do sur contra os sarracenos que ameazan sen cesar a costa italiana. En agosto de 915, un exército ao seu mando e do seu xenro Alberico I de Spoleto vence os árabes en Garigliano. O mérito de Teofilacto é o de ter estabilizado as relacións en Italia central e tamén, como o subliñan outros testemuños, os seus esforzos e os da súa familia por unha renovación relixiosa. Os Tusculani tiran a súa orixe de Teofilacto.

XenealoxíaEditar

Teofilacto
 casou con Teodora a Antiga
 │
 └─Marozia I (?-?).
   1) Alberico I duque de Spoleto.
   2) Serxio III, papa.
   3) Hugo de Arlés.
   4) Guido de Toscana.

Véxase taménEditar

BibliografíaEditar

Riché, Pierre (1983). Hachette, coll. «Pluriel», ed. Les Carolingiens, une famille qui fit l'Europe. Paris. ISBN 2-01-278851-3.
Jean-Charles Volkmann, Bien Connaître les généalogies des rois de France ISBN 2-87747-208-6.
Michel Mourre, Le petit Mourre. Dictionnaire d'Histoire universelle ISBN 978-2-04-732194-2.