O spin[2] é a propiedade básica das partículas elementais que determina se as particulas satisfán o principio de exclusión de Pauli (daquela son fermións, seguindo a estatística de Fermi-Dirac) ou non (entón son bosóns, satisfacendo a estatística de Bose-Einstein).

Representación artística de dous obxectos, con spín 5/2 e 2, respectivamente.[1]

Introdución editar

O spin, en física (do inglés spin, xiro, virar), é unha propiedade das partículas fundamentais (como o é a masa ou a carga), que foi introducido en 1925 por Ralph Kronig, e, de xeito independente, por George Uhlenbeck e Samuel Goudsmit. Os dous físicos descubriron que a teoría cuántica da época non podía explicar algunhas propiedades dos espectros atómicos; engadindo un número cuántico adicional o spin do electrón, Goudsmit e Uhlenbeck lograron dar unha explicación máis completa dos espectros atómicos. Pronto, o concepto de spin ampliouse a todas as partículas subatómicas, incluídos os protones, os neutróns e as antipartículas.

O spin proporciona unha medida do momento angular intrínseco de devanditas partículas, pero, en contraste coa mecánica clásica, onde o momento angular asóciase á rotación dun obxecto extenso, o spin é un fenómeno exclusivamente cuántico.

Nas teorías cuánticas non relativistas o spin debe introducirse de xeito artificial, mentres que nas relativistas aparece de xeito natural.

Propiedades do spin editar

Como propiedade mecanocuántica, o spin presenta unha serie de cualidades que o distinguen do momento angular clásico. Está cuantizado, o que significa que non pode variar de forma gradual, senón que só pode ter valores discretos. Por exemplo, o momento angular de spin dun electrón, se se mide en calquera dirección particular dada por un campo magnético externo, pode resultar unicamente nos valores

 

ou

 

(onde   é a constante de Planck dividida entre  ).

A magnitude do spin (independente da dirección) é única para cada tipo de partícula elemental. Para os electróns, os protóns e os neutróns, esta magnitude é  . En xeral, todos os fermiones presentan spins "semienteiros", isto é,

 .

Os bosóns teñen estados de spin "enteiro" ( ). Así, os fotóns por exemplo teñen spin "unidade" ( ). Algunhas partículas exóticas como o pión teñen spin nulo. Os principios da mecánica cuántica indican que os valores do spin limítanse a múltiplos enteiros ou semienteros de  ), polo menos baixo condicións normais.

As partículas con spin presentan un momento magnético, recordando a un corpo cargado electricamente en rotación (de aí a orixe do termo: spin, en inglés, significa "virar"). A analoxía pérdese ó ver que o momento magnético de spin existe para partículas sen carga, como o fotón. O ferromagnetismo xorde do aliñamento dos spins (e, ocasionalmente, dos momentos magnéticos orbitais) nun sólido.

  é o operador spin en forma vectorial sendo   as matrices de Pauli.

Por exemplo: Para medir o spin na dirección z (en coordenadas cartesianas) hai dúas autoestados de S. Asígnanse vectores ós spins como segue:

 
 

entón o operador correspondente en devandita representación será

 

En representación matricial o operador actúa cos vectores de dirección chamados "espinores".

Aplicacións ás novas tecnoloxías ou a tecnoloxías futuras editar

Magnetorresistencia e láser editar

Na actualidade, a microelectrónica atopa aplicacións a certas propiedades ou efectos derivados da natureza do spin, como é o caso da magnetorresistencia (MR) ou a magnetorresistencia xigante (MRG) que se aproveita nos discos duros.

Pódese ver o funcionamento dos láseres como outra aplicación das propiedades do spin. No caso dos bosones pódese forzar a un sistema de bosóns a posicionarse no mesmo estado cuántico. Este é o principio fundamental do funcionamento dun láser no que os fotóns, partículas de spin enteiro, dispóñense no mesmo estado cuántico producindo trens de onda en fase.

Spintrónica e computación cuántica editar

Ó uso, presente e futuro, de tecnoloxía que aproveita propiedades específicas dos spins ou que busca a manipulación de spins individuais para ir máis aló das actuais capacidades da electrónica coñéceselle como spintrónica.

Tamén se está a investigar a posibilidade de aproveitar as propiedades do spin para futuras computadoras cuánticas, nos que o spin dun sistema illado poida servir como qubit ou bit cuántico.

Notas editar

  1. Ball, Philip (2009). "Quantum objects on show" (PDF). Nature 462 (7272): 416. doi:10.1038/462416a. Consultado o 12 de xaneiro de 2009. 
  2. Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para spin. Consultado o 07-08-2017.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar