Se canta (var. Se chanta, Se canti) ou Aquelas montanhas (var. Aqueras montanhas; Aqueres montanhes; Aquelei montanhas; Aqueli montanhas) ou La font de Nimes (var. La fònt de Nimes; la hont de Nimes) e mesmo Montanhes Araneses, é unha canción tradicional occitana coñecida en todo o país. A tradición atribúelle a autoría a Gaston Fèbus, e é considerada como o himno occitano.

Hai diferentes versións desta canción, segundo os dialectos e as rexións [1][2]. De feito, unha versión adaptada Val de Arán é himno oficial desta zona de Cataluña, Montanhes araneses.

Letra editar

Versión lengadociana Galego Versión dos vales Galego

Dejós ma fenèstra
I a un auselon
Tota la nuèch canta
Canta sa cançon.

Se canta que cante
Canta pas per ieu
Canta per ma mia
Qu'es al luènh de ieu.

Aquelas montanhas
Que tan n'autas son
M'empachan de veire
Mas amors ont son.

(Retrouso)

Aquelas montanhas
Tard s'abaissaràn
E mas amoretas
Se raprocharàn.

(Retrouso)

Baissatz-vos montanhas
Planas, levatz-vos
Per que pòsca veire
Mas amors ont son.

(Retrouso)

Al fons de la prada
I a un píbol traucat
Lo cocut i canta
Benlèu i a nisat.

debaixo da miña fiestra
hai un paxaro
toda a noite canta
canta a súa canción

se canta que cante
non canta por min
canta pola miña amada
que está lonxe de min

aquelas montañas
que tan altas son
impídenme ver
onde están os meus amores

(Retrouso)

aquelas montañas
tarde se abaixarán
e os meus amoriños
achegaranse

(Retrouso)

baixade, montañas
chairas, erguédevos
para que poida ver
onde están os meus amores

(Retrouso)

no fondo da eira
hai un álamo furado
o cuco canta aí
axiña aniñou

Davant de ma fenèstra,
I a un aucelon,
Tota la nuèch chanta,
Chanta sa chançon.

Se chanta, que chante,
Chanta pas per ieu,
Chanta per ma mia
Qu'es al luènh de ieu.

Aquelas montanhas
Que tant autas son,
M'empachan de veire
Mas amors ont son.

Aquelas montanhas
Lèu s'abaissaràn
E mas amoretas
Se raprocharàn.

Baissatz-vos, montanhas,
Planas, levatz-vos,
Per que pòsque veire
Mas amors ont son.

Al fons de la prada,
I a'n pibol traucat:
Lo coguol i canta,
Benlèu i a nisat.

(Lei filhas de Valença
San pas far l'amor;
Quelei de Provença
Lo fan nuèch e jorn.)

Diante da miña fiestra,
Hai un paxaro,
Toda a noite canta,
Canta a súa canción.

Se canta, que cante,
Non canta para min,
Canta para a miña amada
Que está lonxe de min.

Aquelas montañas
Que tan altas son,
Impídenme ver
Onde andan os meus amores.

Aquelas montañas
Axiña baixarán
E as miñas amadas
Se achegarán.

Baixade, montañas,
Chairas, levantádevos,
Para que poida ver
Onde andan os meus amores.

Ó fondo da eira,
Hai un álamo furado:
O cuco canta,
Pode que aniñara.

(As mozas de Valença
Non saben facer o amor;
Aquelas de Provença
Fano noite e día.)

Notas editar

  1. (en francés)SE CANTO - A LA FONT DE NIMES
  2. (en francés)Musique : Analyse d'œuvres Arquivado 28 de xuño de 2010 en Wayback Machine.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar