Santiago Pampillón

Santiago Pampillón, nado en Mendoza o 29 de marzo de 1942 e finado en Córdoba o 12 de setembro de 1966, foi un obreiro e estudante integralista arxentino, asasinado pola policía. Desde entón correntes estudantís das máis diversas tendencias invocan o seu nome como símbolo do activismo universitario.

Santiago Pampillón
Nacemento29 de marzo de 1942
Lugar de nacementoMendoza
Falecemento12 de setembro de 1966
Lugar de falecementoCórdoba
Causatiro
NacionalidadeArxentina
Ocupaciónestudante
editar datos en Wikidata ]

A súa vida editar

Cursou os seus estudos primarios na Escola Agustín Álvarez da mesma cidade e os seus estudos secundarios na Escola de Suboficiais de Aeronáutica de Arxentina, da cal foi o seu abandeirado catro anos. En 1966 cursaba o 2º ano da Facultade de Enxeñería Aeronáutica da Universidade Nacional de Córdoba e traballaba como obreiro mecánico na empresa fabricante de automóbiles IKA-Renault, na cidade de Córdoba onde vivía nunha pensión estudantil. Ese ano o Instituto Cultural Arxentino-Norteamericano concedeulle unha bolsa para estudar nos Estados Unidos.

As circunstancias da súa morte editar

O 28 de xuño de 1966 levouse a cabo un golpe de estado mediante o cal as Forzas Armadas conducidas polo xeneral Onganía derrocan ao goberno democrático de Arturo Illia. Un mes despois, o 29 de xullo sucede a Noite dos bastóns longos, como se coñece a intervención e ocupación de as universidades públicas autónomas por orde do réxime militar, na que miles de estudantes e profesores son reprimidos e detidos e que produce o exilio dunha gran parte da comunidade científica arxentina.

A súa morte editar

O Integralismo e a Federación Universitaria de Córdoba (FUC), integrante da Federación Universitaria Arxentina (FUA) e dirixida polo Movemento de Orientación Reformista (MOR, comunistas), a Franxa Morada (radicais) e o Movemento Nacional Reformista (MNR, socialistas), decide responder cunha folga convocada por tempo indeterminado. Logo de transcorrido máis dun mes a FUC convoca unha asemblea para decidir sobre a continuación da folga, na Praza Colón da cidade de Córdoba.

A noite do 7 de setembro de 1966. Miles de estudantes responden á convocatoria, entre eles Santiago Pampillón. A policía recibe ordes de impedir a asemblea e reprimir aos estudantes e prodúcese unha batalla campal que abarca máis de 20 mazás do centro da cidade. Nunha das liortas Santiago Pampillón recibe tres tiros na cabeza disparados a curta distancia por un policía uniformado, na avenida Colón e Tucumán, fronte á galería Cinerama. Levado ao Hospital de Urxencias, morre o 12 de setembro de 1966.

En solidariedade co movemento estudantil, a CGT de Córdoba organizou unha Marcha de Silencio reprimida pola policía. O corpo de Santiago Pampillón foi levado a Mendoza para o seu enterro onde unha multitude despediu os seus restos no medio dun cesamento completo das actividades en toda a cidade.

Implicacións da morte de Santiago Pampillón editar

Santiago Pampillón foi o primeiro morto da longa serie de asasinatos que se produciron durante o curso do réxime militar (1966-1973), e que tamén incluíu os nomes doutros militantes como Juan José Cabral, Adolfo Belo, Luís Norberto Branco e Silvia Filler. A súa morte anticipa a escalada de violencia que desembocou na chamada "Guerra sucia na Arxentina".

Desde entón o movemento estudantil arxentino ven revindicando o seu nome como símbolo do activismo universitario e da unidade obreiro-estudantil.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Agrupación Reformista Santiago Pampillón (MNR-Derecho-UBA), Santiago Pampillón, 1974.

Outros artigos editar

Ligazóns externas editar