Santiago Pampillón
Santiago Pampillón, nado en Mendoza o 29 de marzo de 1942 e finado en Córdoba o 12 de setembro de 1966, foi un obreiro e estudante integralista arxentino, asasinado pola policía. Desde entón correntes estudantís das máis diversas tendencias invocan o seu nome como símbolo do activismo universitario.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 29 de marzo de 1942  Mendoza, Arxentina |
| Morte | 12 de setembro de 1966 (24 anos) Córdoba, Arxentina |
| Causa da morte | Tiro (pt)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Arxentina |
| Actividade | |
| Ocupación | estudante |
A súa vida editar
Cursou os seus estudos primarios na Escola Agustín Álvarez da mesma cidade e os seus estudos secundarios na Escola de Suboficiais de Aeronáutica de Arxentina, da cal foi o seu abandeirado catro anos. En 1966 cursaba o 2º ano da Facultade de Enxeñería Aeronáutica da Universidade Nacional de Córdoba e traballaba como obreiro mecánico na empresa fabricante de automóbiles IKA-Renault, na cidade de Córdoba onde vivía nunha pensión estudantil. Ese ano o Instituto Cultural Arxentino-Norteamericano concedeulle unha bolsa para estudar nos Estados Unidos.
As circunstancias da súa morte editar
O 28 de xuño de 1966 levouse a cabo un golpe de estado mediante o cal as Forzas Armadas conducidas polo xeneral Onganía derrocan ao goberno democrático de Arturo Illia. Un mes despois, o 29 de xullo sucede a Noite dos bastóns longos, como se coñece a intervención e ocupación de as universidades públicas autónomas por orde do réxime militar, na que miles de estudantes e profesores son reprimidos e detidos e que produce o exilio dunha gran parte da comunidade científica arxentina.
A súa morte editar
O Integralismo e a Federación Universitaria de Córdoba (FUC), integrante da Federación Universitaria Arxentina (FUA) e dirixida polo Movemento de Orientación Reformista (MOR, comunistas), a Franxa Morada (radicais) e o Movemento Nacional Reformista (MNR, socialistas), decide responder cunha folga convocada por tempo indeterminado. Logo de transcorrido máis dun mes a FUC convoca unha asemblea para decidir sobre a continuación da folga, na Praza Colón da cidade de Córdoba.
A noite do 7 de setembro de 1966. Miles de estudantes responden á convocatoria, entre eles Santiago Pampillón. A policía recibe ordes de impedir a asemblea e reprimir aos estudantes e prodúcese unha batalla campal que abarca máis de 20 mazás do centro da cidade. Nunha das liortas Santiago Pampillón recibe tres tiros na cabeza disparados a curta distancia por un policía uniformado, na avenida Colón e Tucumán, fronte á galería Cinerama. Levado ao Hospital de Urxencias, morre o 12 de setembro de 1966.
En solidariedade co movemento estudantil, a CGT de Córdoba organizou unha Marcha de Silencio reprimida pola policía. O corpo de Santiago Pampillón foi levado a Mendoza para o seu enterro onde unha multitude despediu os seus restos no medio dun cesamento completo das actividades en toda a cidade.
Implicacións da morte de Santiago Pampillón editar
Santiago Pampillón foi o primeiro morto da longa serie de asasinatos que se produciron durante o curso do réxime militar (1966-1973), e que tamén incluíu os nomes doutros militantes como Juan José Cabral, Adolfo Belo, Luís Norberto Branco e Silvia Filler. A súa morte anticipa a escalada de violencia que desembocou na chamada "Guerra sucia na Arxentina".
Desde entón o movemento estudantil arxentino ven revindicando o seu nome como símbolo do activismo universitario e da unidade obreiro-estudantil.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Agrupación Reformista Santiago Pampillón (MNR-Derecho-UBA), Santiago Pampillón, 1974.