Raúl III de Valois
Raúl III de Valois tamén chamado Raúl III de Vexin (por ser da casa condal de Vexin, aínda que nunca foi conde de Vexin) ou Raúl de Mantes[1], finado en 1060, foi conde de Valois. Era fillo de Gautier II o Branco (m. despois de 1017], conde de Vexin e de Amiens. Foi conde entre 1017/1024 e 1038.
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 992 ![]() |
Morte | 1060 ![]() |
Actividade | |
Ocupación | aristócrata ![]() |
Outro | |
Título | Conde ![]() |
Familia | House of Vexin (en) ![]() ![]() |
Cónxuxe | Adèle de Breteuil ![]() |
Fillos | Raúl IV de Valois ![]() |
Pai | Walter II of Vexin ![]() |
Irmáns | Dreux de Vexin Oda de Vexin Foulques de Vexin ![]() |
![]() |
Traxectoria
editarÁ morte do seu pai, para preservar o patrimonio familiar, os dous fillos mais vellos (Raúl e Dreux) [2] compartiron os condados. Dreux, o grande, recibiu o Vexin e Amiens e seguiu sendo fiel ao rei Capeto, mentres que Raúl obtivo o Valois e achegouse ao conde de Blois, máis tarde conde de Troyes e Meaux. Durante o seu goberno, o conde de Vermandois apoderouse do condado de Montdidier (excepto Coucy e Ramerupt), pero Raúl III arrebatoullo[3].
Casou con Adela de Breteuil, filla de Gilduíno, señor de Breteuil, vizconde de Chartres, e de Emmelina. Tiveron a:
- Raúl IV de Valois, III de Vexin e Amiens, chamado o Grande (m. 1074), conde de Valois e despois de Vexin e Amiens (Raúl III).
- Teobaldo (Thibaut).
- Quizais tiveran outro fillo, Gautier, que foi señor de Guise en 1058[4].
Notas
editar- ↑ . Xenealoxía de Raúl de Mantes no enderezo Medieval Lands
- ↑ De feito había un segundo fillo, Folque, que foi bispo de Amiens; o pequeno, Guido, debía ser moi novo.
- ↑ Despois o seu fillo Raúl IV consolidou os dereitos por matrimonio con Leonor señora de Péronne, con dereitos sobre Montdidider
- ↑ Dominio que se tería consolidado de maneira hereditaria á abdicación de Simón de Vexin en 1077
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- Pierre Bauduin, La Première Normandie (Xe-XIe siècles)
- Édouard de Saint Phalle, «Les comtes de Gâtinais aux Xe et XIe siècle», en Onomastique et Parenté dans l'Occident médiéval, Oxford, Prosopographica et genealogica, 2000, 310 páxs. (ISBN 1-900934-01-9), páxs. 230-246