Provincia de Coclé

Coclé é unha provincia do centro de Panamá. A súa superficie é de 4,927km² e conta con 260 292 habitantes (2010).[1] A súa capital é Penonomé. Limita ao norte coa provincia de Colón, ao leste coa provincia de Panamá Oeste, ao sur coa de Herrera e o golfo de Parita e ao oeste coa de Veraguas. O centro e norte da provincia están accidentados pola cordilleira central; no sur atópanse as chairas centrais, terras baixas moi fértiles que se estenden até o litoral. Tamén é unha provincia de grande riqueza natural e material.

Modelo:Xeografía políticaProvincia de Coclé
Imaxe

Localización
Editar o valor em Wikidata Mapa
 8°30′N 80°30′O / 8.5, -80.5Coordenadas: 8°30′N 80°30′O / 8.5, -80.5
EstadoPanamá Editar o valor em Wikidata
CapitalPenonomé Editar o valor em Wikidata
Poboación
Poboación233.708 (2010) Editar o valor em Wikidata (47,43 hab./km²)
Xeografía
Superficie4.927 km² Editar o valor em Wikidata
Creación1855 Editar o valor em Wikidata
Identificador descritivo
Fuso horario
ISO 3166-2PA-2 Editar o valor em Wikidata

Toponimia editar

O seu nome orixínase probablemente do caudaloso Río Coclé do Norte e Río Coclé do Sur, que atravesan estas terras. Localmente chámaselle "coclé" a un paxaro, o Aramides axillaris.[2] Outra orixe posible débese ao cacique Coclé, queví que dominaba a Chaira Central.[3] Por outra banda, sábese que a rexión foi o territorio histórico dos chamados “indios coclé", gobernados polos seus quevi ou caciques.[4]

Historia editar

A provincia de Coclé foi creada mediante Acta do 12 de setembro de 1855, co título de departamento, sendo presidente do Estado Federal o estadista Justo Arosemena. Polo decreto Nº 190 do 20 de outubro de 1886, o antigo departamento tomou o nome definitivo de provincia de Coclé, ratificado pola Constitución Política da República de Panamá de 13 de febreiro de 1904, sendo presidente Pablo Arosemena.

Xeografía editar

O norte da provincia é atravesada pola Cordilleira Central de Panamá, con escarpadas elevacións de orixe volcánica que van desde os 200 m s. n. m. até os 1.185 m s. n. m., ao sur atópase a gran chaira que se estende até a costa. O clima é tropical chuvioso, con precipitacións da orde dos 2500 mm anuais, que nalgúns puntos do norte das provincias alcanza os 4.000 mm. Os ríos principais da provincia pertencen á vertente do Pacífico (Grande, Chico) e no límite norte do territorio teñen orixe algunhas correntes que, a través do Coclé do Norte, van dar ao mar Caribe.

División administrativa editar

A provincia de Coclé está dividida en seis distritos e 47 correxementos:[5]

Distritos e correxementos de Coclé
Distritos Correxemento Cabeceira de distrito
Aguadulce Aguadulce, El Cristo, El Roble, Pocrí, Barrios Unidos, Pueblos Unidos, Virgen del Carmen, El Hato de San Juan de Dios Aguadulce
Antón Antón, Cabuya, El Chirú, El Retiro, El Valle, Juan Díaz, Río Hato, San Juan de Dios, Santa Rita, Caballero Antón.
La Pintada La Pintada, El Harino, El Potrero, Llano Grande, Piedras Gordas, Las Lomas, Llano Norte La Pintada
Natá Natá de los Caballeros, Capellanía, El Caño, Guzmán, Las Huacas, Toza, Villarreal Natá de los Caballeros
Olá Olá, El Copé, El Palmar, El Picacho, La Pava Olá
Penonomé Penonomé, Cañaveral, Coclé, Chiguirí Arriba, El Coco, Pajonal, Río Grande, Río Indio, Toabré, Tulú Penonomé

Referencias editar

  1. "Censos nacionales 2010". censos2010.gop.pa. Arquivado dende o orixinal o 11 de xuño de 2010. Consultado o 29 de maio de 2010. 
  2. Ridgely, Robert e John A. Gwynne (1993) Guía de las aves de Panamá, incluyendo Costa Rica, Nicaragua y Panamá. Panamá: ANCON, p. 112 e lam. 1.
  3. Jopling, Carol F. (comp.) 1994. Indios y negros en Panamá en los siglos XVI y XVII: selecciones de los documentos del Archivo General de Indias. South Woodstock, Vermont: Plumsock Mesoamerican Studies, p.p. 95 e 99.
  4. Cooke, Richard; Luis Alberto Sánchez, Diana Rocío Carvajal, John Griggs, Ilean Isaza (2003). "Los pueblos indígenas de Panamá durante el siglo XVI" 45: 1–34. 
  5. "Municipios (Distritos) de Coclé". Editorial OX. Arquivado dende o orixinal o 28 de outubro de 2012. Consultado o 23 de outubro de 2012. 

Véxase tamén editar