Nati Mistral
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2017.) |
Natividad Macho Álvarez, nada o 13 de decembro de 1928 en Madrid e finada o máis coñecida o 20 de agosto de 2017 na mesma cidade,[1] foi unha actriz e cantante española máis coñecida polo seu nome artístico de Nati Mistral.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) Natividad Macho Álvarez 13 de decembro de 1928 Madrid, España |
| Morte | 20 de agosto de 2017 (88 anos) Madrid, España |
| Causa da morte | Infarto cerebral (pt)  |
| Datos persoais | |
| Outros nomes | Nati Mistral |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | actriz de teatro , actriz de cinema , cantante |
| Lingua | Lingua castelá |
| Instrumento | Voz |
Premios | |
     | |
Traxectoria editar
A actriz e cantante debe o seu apelido artístico á escritora Gabriela Mistral (1889-1945), da que súa nai era grande admiradora. Nos seus inicios, foi meritoria no Teatro Español, pasou pola emisora RADIO SEU e, cursou estudos de música, canto e declamación. Non obstante, tivo que saír fóra de España para que os directores se fixaran nela. Coa compañía Los Vieneses marchou a Alemaña, actuando como cantante. Foi Luis Escobar quen lle proporcionou o seu primeiro éxito importante ao contratala en 1957 para a revista musical Te espero en el Eslava e un ano despois, a súa continuación Ven y ven al Eslava. Xuntos tiveron novos éxitos nos anos seguintes cos musicais La Bella de Texas ou La Perrichola. Nati Mistral pode ser considerada a pioneira dos grandes musicais en España: protagonizou a primeira versión presentada en Madrid de El hombre de La Mancha, baixo dirección de José Osuna, en 1966.
Durante toda a súa carreira compaxinou a música co teatro, gravando cancións tan populares como Flor de té; Bajo los puentes de París; Mala entraña; Agua que no has de beber; Paisajes de Catamarca; Tata Dios; Guitarra, dímelo tú; Yo vi llorar a Dios; No soy de aquí; Bien se ve; El corralero; e La balada para un Loco. Cantou tamén unha das versións máis castizas da zarzuela La Gran Vía.
Triunfou como actriz dramática en producións de Divinas palabras, coa que se inaugurou o Teatro Belas Artes en 1961, Fortunata y Jacinta, 1969; Medea, 1970; Isabel Reina de Corazones, 1983, La Chunga, 1987; Los padres terribles, 1995; Café cantante, 1997; La Malquerida, 2000; La Celestina, 2001 e, máis recentemente, La Dorotea, 2001; Inés desabrochada, 2004, La duda, 2006 e Tras las huellas de Bette Davis, 2007. En Buenos Aires foi empresaria do seu propio teatro –o Avenida- xunto ao actor Alberto Closas.
Menos frecuentes foron as súas aparicións no cine, aínda que rodou, entre outras películas, Maria Fernanda la Jerezana (1946); Las inquietudes de Shanti Andía (1947); Currito de la Cruz (1949) ou Mi Buenos Aires querido (1962).
Galardóns editar
Entre os numerosos premios que recibiu encóntranse o Lazo de Dama de Isabel a Católica, o Premio da Asociación de Críticos de Nova York en 1970, o Nacional de Teatro en 1997, Premio Mayte, na súa categoría de Honra á súa traxectoria artística en 2006, a Medalla de Ouro das Belas Artes, en 2007, e tamén en 2007 o XI Premio Nacional de Teatro Pepe Isbert que concede AMITE, a Asociación Nacional de Amigos dos Teatros de España.
Notas editar
- ↑ "Muere Nati Mistral a los 88 años". El País. 20 de agosto de 2017. Consultado o 20 de agosto de 2017.
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
| Commons ten máis contidos multimedia sobre: Nati Mistral |