Max Cahner

Max Emanuel Cahner i Garcia, nado en Bad Godesberg o 3 de decembro de 1936 e finado en Barcelona o 14 de outubro de 2013, foi un editor, político e historiador da literatura catalán.

Honorábel
Max Cahner

(2012)
Biografía
Nacemento	(ca) Max Emanuel Cahner i Garcia 3 de decembro de 1936 Bad Godesberg, Alemaña
Morte	14 de outubro de 2013 (76 anos) Barcelona, España
Deputado do Parlamento de Cataluña
16 de xuño de 1988 – 21 de xaneiro de 1992 (disolución do parlamento) Lexislatura: III Lexislatura do Parlamento de Cataluña Circunscrición electoral: Barcelona Electo en: Eleccións ao Parlamento de Cataluña de 1988
Minister of Culture of the Generalitat of Catalonia (en)
8 de maio de 1980 – 18 de maio de 1984 ← Pere Pi-Sunyer i Bayo – Joan Rigol (pt)  → Nomeado por: Jordi Pujol
Datos persoais
Residencia	Sant Vicenç de Montalt
País de nacionalidade	España
Educación	Universidade de Barcelona Institució Cultural del CIC (pt)
Actividade
Lugar de traballo	Barcelona
Ocupación	escritor , empresario , profesor universitario , historiador , político , editor literario , historiador da literatura
Empregador	Universidade de Barcelona
Partido político	Acció Catalana (pt) (1994–1997) Convergència Democràtica de Catalunya (1986–1994) Nacionalistes d'Esquerra (en) (1979–1984)
Membro de	Ateneu Barcelonès (pt) Societat Catalana d'Estudis Històrics (en) Associació Internacional de Llengua i Literatura Catalanes (pt) Acció Cultural del País Valencià (en) Club Ramon Muntaner
Lingua	Lingua castelá e lingua catalá
Obra
Doutorando	Cristina Badosa i Mont (en)
Premios (2013)  Medalla de Ouro da Generalitat de Cataluña (1996)  Creu de Sant Jordi

Traxectoria

Os seus pais, Max Emanuel Cahner Bruguera e María del Sagrario García Fuertes, contraeron matrimonio en Barcelona o 20 de xuño de 1929 e emigraron a Alemaña antes do seu nacemento por mor da guerra civil española. Debido á persecución que sufrían as persoas de orixe xudía baixo o réxime de Hitler, a familia volveu a España en 1937. Despois de vivir unha tempada en Galicia, volveron todos a Barcelona.

En 1952 matriculouse nas facultades de Química e de Dereito da Universidade de Barcelona, onde coñeceu a Albert Manent. Obtivo a Licenciatura en Ciencias Químicas e o Doutoramento en Filosofía e Letras pola Universidade de Barcelona e participou no movemento estudantil antifranquista como membro da Assemblea Lliure do Paranimf (1957). En 1964 foi expulsado de España pola súa actividade nacionalista. Foi profesor de literatura catalá na Universidade de Barcelona dende 1975 ata que se xubilou, en 2006.

Xunto a Ramon Bastardes impulsou a nova época da revista Serra d'Or (1959) e en 1962 creou Edicions 62 que dirixiu até 1969. En 1972 fundou Curial, Edicions catalanes. Foi un dos principais promotores da Gran Enciclopèdia Catalana así como da campaña el català al carrer. En 1985 foi nomeado presidente da Universidade Catalá de Verán que se celebra na localidade francesa de Prades e director da nova etapa da Revista de Catalunya.

Foi un dos fundadores de Convergència Democràtica de Catalunya (CDC) en 1976. Entre 1980 e 1984 exerceu o cargo de Conseller de Cultura e Medios de Comunicación da Generalitat de Cataluña. Foi comisario do proxecto do Teatre Nacional de Catalunya, cargo que ocupou ata que en 1992 dimitiu por diverxencias con Josep Maria Flotats. En 1994 abandonou CDC, fundando o seu propio partido, Acción Catalá, que acabou aliándose con Esquerra Republicana de Catalunya. En 1996, foille outorgada a Creu de Sant Jordi.

Véxase tamén

Bibliografía

• Pujadas, Joan (2007). "Notes biogràfiques de Max Cahner". Servir Catalunya: homenatge als 70 anys de Max Cahner. L'Abadia de Montserrat. ISBN 978-84-8415-909-4. 
• Què pensa Max Cahner? Entrevistat per Xavier Mora. Dèria. 2009. ISBN 9788495400550.