Mahiro Maeda

animador, deseñador e director xaponés

Mahiro Maeda (前田 真宏 Maeda Mahiro) é un director de anime, deseñador de personaxes e animador xaponés. Helen McCarthy en 500 Essential Anime Movies descríbeo como "un dos visualizadores máis imaxinativos do anime".[1] Tamén traballou no deseño e a arte de Mad Max: Fury Road (2015), o cal gañou seis Premios Óscar.

Infotaula de personaMahiro Maeda
Nome orixinal(ja) 前田真宏 Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento14 de marzo de 1963 Editar o valor em Wikidata (61 anos)
Yonago, Xapón Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeXapón Editar o valor em Wikidata
EducaciónTokyo Zokei University (en) Traducir
Q11674583 Traducir Editar o valor em Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Xapón Editar o valor em Wikidata
Ocupacióndirector de animación , deseñador de personaxes , director de cinema , animador , guionista Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua xaponesa Editar o valor em Wikidata
Obra
Obras destacables
Sinatura
Editar o valor em Wikidata

IMDB: nm0535340 Allocine: 30545 Rottentomatoes: celebrity/mahiro_maeda Allmovie: p286482
Twitter: MaedaMahiro Musicbrainz: 279e90fc-d8ce-483c-a996-a36586bd07ad Discogs: 3335409 Editar o valor em Wikidata

Traxectoria editar

Foi un dos principais contribuidores do estudio de anime GONZO durante moitos anos, sendo o director de Blue Submarine No. 6, Final Fantasy: Unlimited e Gankutsuou: The Count of Monte Cristo.

Foi o creador dos deseños de dous dos "Anxos"[2] de Neon Genesis Evangelion. Tamén colaborou na produción e o deseño mecánico de series como Magic User's Club (魔法使いTai! Mahō Tsukai Tai!?), The Vision of Escaflowne e Last Exile. Foi o deseñador dos invasores en Gate Keepers 21.

Notas editar

  1. McCarthy, Helen. 500 Essential Anime Movies: The Ultimate Guide. — Harper Design, 2009. — P. 16. — 528 p. — ISBN 978-0061474507
  2. "He also designed two Angels for NEON GENESIS EVANGELION and the title character for the live-action GAMERA 2." "Archived copy". Arquivado dende o orixinal o 20 de xullo de 2008. Consultado o 13 de decembro de 2009.