Magnetita
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde maio de 2017.) |
A magnetita é un mineral da clase dos óxidos cuxa fórmula química é Fe3O4 (31% de FeO e 69% Fe2O3).
| Magnetita | |
|---|---|
 | |
| Fórmula química | Fe3O4 |
| Clase | Óxidos |
| Sistema cristalino | Cúbico |
| Cor | Negra |
| Brillo | Metálico |
| Dureza | 5.5-6,5 |
| Fractura | Concoidea |
| Exfoliación | Imperfecta |
| Raia | Negra |
| Densidade | 5,2 g/cm3 |
Aspecto editar
A magnetita cristaliza normalmente en forma de octaedros e tamén en dodecaedros (aínda que é moito máis raro). Pode aparecer tamén formando masas ou en forma de area. A súa cor e negra e o seu brillo metálico.
Lugares onde se atopa editar
Por ser un mineral de xénese moi variada, a magnetita pódese atopar en diversos ambientes.
Aparece en abundancia en Kirunia (Suecia) e en forma de area nas rías galegas de Vigo e de Pontevedra.
Usos da magnetita editar
A magnetita é unha importante fonte de ferro.
Propiedades editar
Os momentos magnéticos dos diferentes catións de ferro do sistema encóntranse fortemente acoplados por interaccións antiferromagnéticas, pero de forma que en cada cela unidade o resultado é un momento magnético non compensado. A suma destes momentos magnéticos non compensados, fortemente acoplados entre eles, é a responsable de que a magnetita teña propiedades magnéticas e se comporte coma un imán.
Outros óxidos editar
O rútilo e a casiterita son outros óxidos importantes.