Luis Lucia Lucia, nado en Les Coves de Vinromà (provincia de Castelló) o 17 de outubro de 1888 e finado en Valencia o 6 de xaneiro de 1943, foi un político e xornalista valenciano.

Modelo:BiografíaLuis Lucia

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(es) Luis Lucia Lucia Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento17 de outubro de 1888 Editar o valor en Wikidata
Les Coves de Vinromà, España Editar o valor en Wikidata
Morte5 de xaneiro de 1943 Editar o valor en Wikidata (54 anos)
Valencia, España Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaCemiterio Xeral de Valencia Editar o valor en Wikidata
Deputado nas Cortes republicanas
26 de febreiro de 1936 – 2 de febreiro de 1939

Circunscrición electoral: Valencia (capital) (en) Traducir
Ministro de Fomento de España
6 de maio de 1935 – 14 de decembro de 1935
← César Jalón Aragón (pt) TraducirCirilo del Río Rodríguez (en) Traducir →
Deputado nas Cortes republicanas
30 de novembro de 1933 – 7 de xaneiro de 1936

Circunscrición electoral: Valencia (capital) (en) Traducir
Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
EducaciónUniversidade de Valencia Editar o valor en Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Madrid Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónpolítico, avogado, xornalista, ministro Editar o valor en Wikidata
Partido políticoDerecha Regional Valenciana (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Membro de
Familia
FillosLuis Lucia Mingarro Editar o valor en Wikidata

BNE: XX1168822 Find a Grave: 40847432 Editar o valor en Wikidata

Traxectoria

editar

Fillo dunha familia de orixe aragonesa estudou dereito na Universidade de Valencia, onde tamén foi o xefe das xuventudes carlistas. Dirixiu o semanario El Guerrillero, e en 1911 formou parte da primeira redacción do Diario de Valencia, órgano oficial da Comunión Tradicionalista no País Valenciano. Cando en 1919 se produciu a escisión de Vázquez de Mella, Lucia aproximouse aos movementos políticos próximos á democracia cristiá e en 1930, ao caer a ditadura de Miguel Primo de Rivera, foi un dos fundadores da Derecha Regional Valenciana, converténdose no seu principal líder e ideólogo, deputado a Cortes por Valencia nas eleccións de 1933 e 1936, con José María Gil-Robles foi un dos dirixentes da CEDA de ministro de Comunicacións nos gobernos presididos por Alejandro Lerroux e Joaquín Chapaprieta en 1935. Mantívose fiel á Segunda República Española durante a Guerra Civil española, aínda así permaneceu agochado no Maestrazgo ata que foi capturado por anarquistas en febreiro de 1937, permaneceu en prisións de Valencia e Barcelona ata que conseguiu escapar o 25 de xaneiro de 1939, novamente arrestado polos franquistas o 12 de febreiro, condenado a morte, sentenza conmutada por trinta anos de cadea por presións do arcebispo de Valencia e finalmente deportado ás Illas Baleares. Perdoado en 1943 morreu pouco despois de ser liberado.