Linguas kartvelianas

As linguas kartvelianas[1] (en xeorxiano: ქართველური ენები), tamén coñecidas como linguas ibéricas[2] e antigamente[3] linguas caucásicas meridionais,[4] son unha familia lingüística do Cáucaso falada principalmente en Xeorxia, con grandes grupos de falantes en Rusia, Irán, os Estados Unidos de América, a Unión Europea, Israel,[5] e as zonas nororientais de Turquía.[6] Hai uns 5,2 millóns de falantes de linguas kartvelianas en todo o mundo. Son coñecidas por non estar relacionadas con ningunha outra lingua do mundo, sendo unha das familias de linguas principais.[7] A primeira fonte literaria nunha lingua kartveliana son as inscricións de Bir El Qutt en lingua xeorxiana, escritas na antiga escritura Asomtavruli nun mosteiro xeorxiano preto de Belén,[8] que data do ano 430.[9]

Linguas kartvelianas
ქართველური
Falado en: Xeorxia e Turquía
Total de falantes: 5,2 millóns
Familia: Unhas das principais familias de linguas do mundo.
 Linguas kartvelianas
Escrita: Alfabetos xeorxianos
Códigos de lingua
ISO 639-1: --
ISO 639-2: ---
Mapa
Status

Os alfabetos xeorxianos son un sistema de escrita empregado para escribir tódalas linguas kartvelianas, malia que a lingua laz tamén é escrita en alfabeto latino en Turquía.

Notas editar

  1. "Entrada kartveliano -na en Digalego". Arquivado dende o orixinal o 07 de novembro de 2017. Consultado o 02 de novembro de 2017. 
  2. Caucasian languages Encyclopædia Britannica
  3. Bernard Laks, Origin and Evolution of Languages: Approaches, Models, Paradigms, Equinox, 2008, p. 46
  4. Boeder (2002), p. 3
  5. Languages of Israel
  6. Ethnologue entry about the Kartvelian language family
  7. Dalby (2002), p. 38
  8. Lang (1966), p. 154
  9. Hewitt (1995), p. 4.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Boeder, W. (2002). Speech and thought representation in the Kartvelian (South Caucasian) languages. In: Güldemann, T., von Roncador, M. (Eds.), Reported Discourse. A Meeting-Ground of Different Linguistic Domains. Typological Studies in Language, vol. 52. Amsterdam/Philadelphia: Benjamins, pp. 3–48. 
  • Boeder, W. (2005). "The South Caucasian languages", Lingua, Vol. 115, Iss. 1-2 (Jan.-Feb.), Pages 5-89
  • Dalby, A. (2002). Language in Danger; The Loss of Linguistic Diversity and the Threat to Our Future. Columbia University Press. 
  • Delshad, F. (2010). Georgica et Irano-Semitica (en alemán). Wiesbaden. 
  • Fähnrich, H. (2002). Kartwelische Wortschatzstudien. Jena: Friedrich-Schiller-Universität. 
  • Fähnrich, H. & Sardzhveladze, Z. (2000). Etymological Dictionary of the Kartvelian Languages (in Georgian). Tbilisi. 
  • Gamkrelidze, Th. (1966) "A Typology of Common Kartvelian", Language, Vol. 42, No. 1 (Jan.–Mar.), pp. 69-83
  • Gamkrelidze, Th. & Ivanov, V. (1995). Indo-European and the Indo-Europeans: A Reconstruction and Historical Analysis of a Proto-Language and a Proto-Culture. 2 Vols. Berlin and New York: Mouton de Gruyter. 
  • Hewitt, B.G. (1995). Georgian: A Structural Reference Grammar. John Benjamins Publishing. ISBN 978-90-272-3802-3. 
  • Kajaia, O. (2001). Megrelian-Georgian dictionary. Vol 1. (in Georgian). Tbilisi. 
  • Kartozia, G. (2005). The Laz language and its place in the system of Kartvelian languages (in Georgian). Tbilisi. 
  • Klimov, G. (1964). Etymological Dictionary of the Kartvelian Languages (in Russian). Moscow. 
  • Klimov, G. (1994). Einführung in die kaukasische Sprachwissenschaft. Hamburg: Buske. 
  • Klimov, G. (1998). Etymological Dictionary of the Kartvelian Languages. Berlin: Mouton de Gruyter. 
  • Klimov, G. (1998). Languages of the World: Caucasian languages (in Russian). Moscow: Academia. 
  • Lang, D. M. (1966). The Georgians. New-York: Praeger. 
  • Ruhlen, M. (1987). A Guide to the World’s Languages, Vol. 1: Classification. Stanford: Stanford University Press. 

Ligazóns externas editar