Lingua quileute
lingua chimakuana
O quileute,[2] tamén coñecido como quillayute, foi a última lingua chimakuana que foi falada até finais do século XX polo pobo quileute. Foi falada por uns poucos anciáns na década de 1977 e en 1999 morreu o derradeiro falante nativo,[3] os cales habitaban na península Olímpica en cabo Flattery en La Push e o río Hoh, no estado de Washington, nos Estados Unidos. O nome quileute provén de kʷoʔlí·yot’ (kʷoʔléːjotʼ), o nome dunha vila en La Push.
| Quileute 'Kʷòʔlíyotʼ' | ||
|---|---|---|
| Falado en: | Estados Unidos de América, Península Olímpica | |
| Extinción: | 1999 | |
| Familia: | lingua chimakuana Quileute | |
| Escrita: | Alfabeto latino | |
| Códigos de lingua | ||
| ISO 639-1: | --
| |
| ISO 639-2: | --- | |
| ISO 639-3: | qui
| |
| Mapa | ||
| Status | ||
 | ||
O quileute é famoso pola súa carencia de consoantes nasais, como o [m], o [n], ou vogais nasais, un trazo característico do estreito de Puget.[4] O quileute é unha lingua polisintética e as palabas poden ser bastante longas.
Notas editar
- ↑ Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022.
- ↑ Laurie Bauer, 2007, The Linguistics Student's Handbook, Edinburgh
- ↑ Mithun, The Languages of Native North America
- ↑ Mithun, Marianne (2001). The Languages of Native North America. Cambridge: Cambridge University Press. p. 20. ISBN 978-0-521-29875-9.