Keros
Keros (grego: Κέρος) é unha illa grega deshabitada. Pertence ao arquipélago das Cícladas, máis concretamente ás Cícladas menores, e está situada a uns 10 quilómetros ao sueste de Naxos. É unha das Cícladas menores xunto a Irakleia, Schoinoussa, Antikeros, Giaros e Kuofonisi. Administrativamente forma parte da comunidade de Koufonisia.
| ||||
| Localización | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Estado | Grecia | |||
| Administracións descentralizadas | Decentralized Administration of the Aegean (en)  | |||
| Periferias | Exeo Meridional | |||
| Unidades periféricas | Naxos (pt) | |||
| Concello | Naxos and Lesser Cyclades Municipality (en)  | |||
| Poboación | ||||
| Poboación | 0 (2011) (0 hab./km²) | |||
| Xeografía | ||||
| Parte de | ||||
| Superficie | 15 km² | |||
| Medición | 3,6 ( ) × 6,7 ( ) km | |||
| Bañado por | Mar Exeo | |||
| Altitude | 432 m | |||
Trátase dunha illa montañosa, de clima seco, caloroso no verán e amornado no inverno. Ten unha superficie de 15 km² e o seu punto máis elevado é o Monte Keros, de 432 metros sobre o nivel do mar.
Na actualidade a illa atópase deshabitada, aínda que en distintas escavacións atopáronse restos da antiga civilización cicládica que floreceu sobre o ano 2500 a.C. O habitante máis soado da illa foi Athenasagoras. Keros é especialmente coñecida polas estatuas de mármore de face plana que posteriormente inspiraron a Pablo Picasso e Henry Moore. Agora está prohibido desembarcar en Keros.
Tesouro de Keros editar
O "Tesouro de Keros" é un depósito moi grande de figuras das Cícladas que se atopan na illa de Keros.
Durante o período 2006-2008, o Proxecto Cambridge Keros, co-dirixido por Colin Renfrew con outros, fixeron escavacións en Kavos na costa oeste da illa.[1] Esta zona en xeral crese que é a orixe do chamado "Tesouro de Keros" de figurillas cicládicas fragmentarias.[2] O material escavado en 2006-2008 inclúe figuritas das Cícladas, vasos e outros obxectos de mármore, todo roto previamente a súa deposición e o máis probable roto noutro lugar e levado a Kavos para tiralo. A falta de unión dos fragmentos demostra que só unha parte do material roto foi depositado aquí, mentres que os estudos en curso da cerámica e outros materiais mostran que o material foi traído desde múltiples fontes para a deixalo aquí.
En 2007-2008, o mesmo proxecto identificou e escavou un substancial asentamento do período ciclaico na próxima illa de Dhaskalio. Foi escavada unha gran superficie, revelando un edificio sólido de 16 metros de longo e 4 metros de ancho, o máis grande deste período nas Cícladas,dentro do cal descubriuse o "tesouro Dhaskalio" que comprende un cicel, unha machada e unha machada co orificio do eixe de cobre ou bronce. Ademais da escavación, o estudo do illote mostrou que a maior parte da súa superficie un total de 7000 m² foi ocupada durante a Idade de Bronce, facendo deste o sitio máis grande das Cícladas. Estudos especializados de xeomorfoloxía, xeoloxía, petroloxía, petroloxía cerámica, a metalurxia e aspectos medioambientais (restos botánicos e faunísticos, fitólitos) estaban en curso. Non estaban previstos máis traballos de campo antes da publicación final do resultado das tempadas de 2006 a 2008. A publicación deste importante traballo estaba en marcha e esperábase aparecera en catro volumes en 2012 e 2013.
As actividades neste sitio fecháronse no 2750-2300 antes de Cristo, o cal precede a calquera culto dos deuses identificados no Exeo.[3]
Cultura Keros-Syros editar
- Artigo principal: Cultura Keros-Syros.
A cultura Keros-Syros leva o nome de dúas illas das Cícladas, Keros e Syros. Esta cultura floreceu durante o período cedo da civilización cicládicac II (ca 2700-2300 aC). Algúns dos sitios mellor conservados desta cultura atópanse en Ceos e Ios, situadas non lonxe de Keros.
Algúns dos artefactos importantes desta cultura son as chamadas tixolas, vasos circulares pouco profundos ou concos cunha base decorada. O uso de metal estendeuse durante este período.
Referencias editar
- ↑ "The Cambridge Keros Project". Arquivado dende o orixinal o 08 de outubro de 2009. Consultado o 2009-01-27.
- ↑ "The Keros Hoard: Some Further Discussion". Consultado o 2012-11-15.
- ↑ Colin Renfrew, Michael Boyd and Christopher Bronk Ramsey, The oldest maritime sanctuary? Dating the sanctuary at Keros and the Cycladic Early Bronze Age. Antiquity, Vol 86:331, 2012 pp 144-160
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Keros  |
- Páxina oficial da comunidade de Koufonísi (en grego)
- O Proxecto Cambridge Keros Arquivado 08 de outubro de 2009 en Wayback Machine.