O Templo de Kalabsha (tamén Templo de Mandulis) é un antigo templo exipcio que estaba orixinalmente situado en Bab al-Kalabsha (Porta de Kalabsha), aproximadamente 50 km ao sur de Asuán.[1] O templo inscribiuse na lista de Patrimonio da humanidade da UNESCO en 1979, xunto con outros exemplos destacados da arquitectura nubia, incluíndo Abu Simbel e Amada.[2]

Templo de Kalabsha
Templo de Kalabsha na actualidade.
Templo de Kalabsha en Exipto
Templo de Kalabsha
Templo de Kalabsha
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
PaísExipto Exipto
TipoCultural
Criteriosi, II, VI
Inscrición1979 (3ª sesión)
Rexión da UNESCOÁfrica
Identificador88-004
O templo de Kalabsha hoxe
Relevo tallado do templo de Kalabsha

Historia editar

 
Exipto - Temple of Kalabscheh, Nubia. Arquivos do Museo de Brooklyn, Colección de arquivos Goodyear

O templo estaba situado na marxe oeste do río Nilo, en Nubia, construído orixinalmente ao redor do 30 a.C. durante o inicio da era romana. Aínda que o templo construíuse no reinado de Octavio Augusto, nunca se rematou.[3] O templo foi un tributo a Mandulis (Merul), un deus do sol da Baixa Nubia.[4] Construíuse sobre un santuario anterior de Amenhotep II.[5]

O templo ten unhas dimesións de 76 m de longo e 22 m de ancho.[6] Aínda que a estrutura data da época romana, presenta moitos relevos finos como "un gravado de Horus que emerxe das canas no interior do muro cortina" do templo.[7] Kalabsha ten un "santuario de cámaras, unha escaleira conduce ata o tellado do templo" onde pódese ver unha vista espléndida do propio templo e do lago sagrado.[8]

Varios rexistros históricos graváronse nas paredes do templo de Kalabsha, como "unha longa inscrición tallada polo gobernador romano Aurelius Besarion no ano 250 d.C., que prohibía os porcos no templo", así como unha inscrición do "rei nubio Silko, tallada durante o século V e que rexistra a súa vitoria sobre os Blemios e unha imaxe del vestido como un soldado romano a cabalo."[9] Silko era o Rei cristián do reino nubio de Nobatia.[10]

Cando o cristianismo introduciuse en Exipto, o templo utilizouse como igrexa.[4]

Movemento editar

Coa axuda de Alemaña, o templo de Kalabsha trasladouse despois de que se construíse o Encoro de Asuán, para protexelo do aumento das augas do Lago Nasser. O templo trasladouse a un novo sitio, situado xusto ao sur do encoro alto de Asuán. O proceso de traslado do templo levou máis de dous anos.[4] O templo de Kalabsha foi o templo independente máis grande da Nubia exipcia (despois de Abu Simbel) que trasladouse e erixíuse nun novo sitio.[11] Aínda que o edificio nunca rematouse, "está considerado como un dos mellores exemplos da arquitectura exipcia en Nubia."[12]

En 1971, Exipto agasallou cunha das portas do templo á República Federal de Alemaña en agradecemento pola participación de Alemaña no rescate dos templos nubios. Desde 1977 a porta está situada no anexo do Museo Exipcio de Berlín en Berlín-Charlottenburg.[13]

Galería de imaxes editar

Notas editar

Referencias
  1. Lorna Oakes, Pyramids, Temples and Tombs of Ancient Egypt: An Illustrated Atlas of the Land of the Pharaohs, Hermes House:Anness Publishing Ltd, 2003. p. 208
  2. "Nubian Monuments from Abu Simbel to Philae". UNESCO World Heritage Centre. United Nations Educational, Scientific, and Cultural Organization. Consultado o 7 de setembro de 2021. 
  3. Rosalie David, Discovering Ancient Egypt, Facts on File, 1993. p. 103
  4. 4,0 4,1 4,2 Kamil, Jill (1996). Egyptian International Publishing Company, ed. Alto Exipto e Nubia: The Antigüidades de Amarna a Abu Simbel. pp. 141–143. 
  5. David, páx. 103
  6. "New Kalabsha at Aswan". Al-Ahram Weekly. 13 de xuño de 2002. Arquivado dende o orixinal o 3 de xaneiro de 2004. 
  7. Christine Hobson, Exploring the World of the Pharaohs: A Complete Guide to Ancient Egypt, Thames & Hudson 1993 Paperback, p. 185
  8. Hobson, p.185
  9. Hobson, p.185
  10. Oakes, p.209
  11. Christine Hobson, Exploring the World of the Pharaohs, Thames & Hudson Ltd., 1997. p.177
  12. Oakes, p.208
  13. "History of Museum: (Society for the Promotion of the Egyptian Museum Berlin)". www.egyptian-museum-berlin.com. Consultado o 2020-10-28. 

Véxase tamén editar