Juan Martínez Montañés

Juan Martínez Montañés, nado en Alcalá la Real (Xaén) en 1568 e finado en Sevilla en 1649, foi un escultor barroco español. Educouse e formouse en Granada. Completou a súa educación en Sevilla, sendo recoñecido como o creador da escola sevillana de imaxinería.

Juan Martínez Montañés
Nacemento	16 de marzo de 1568
Lugar de nacemento	Alcalá la Real e Xaén
Falecemento	18 de xuño de 1649
Lugar de falecemento	Sevilla
Nacionalidade	España
Ocupación	escultor, pintor e arquitecto
[ editar datos en Wikidata ]

Traxectoria

A súa produción ten características máis clasicistas e maneiristas, que propiamente barrocas, aínda que ao longo da súa evolución artística apuntou formas de realismo barroquizante. A súa obra, estimulada pola súa fervorosa relixiosidade, é case toda de temática relixiosa, con excepción de dous retratos orantes de nobres e algúns encargos específicos.

En 1635 saíu por primeira vez de Sevilla, para ir a Madrid, onde fora contratado para realizar, en barro, o busto do rei Filipe IV, que xunto co retrato ecuestre de Velázquez, serviría como modelo para a estatua ecuestre que executou logo o italiano Pietro Tacca. Tal estatua está localizada actualmente na praza de Oriente de Madrid.

Cristo da Clemencia. Sancristía da catedral de Sevilla.

Gozou de gran fama e popularidade. En Sevilla chamábano o "deus da madeira" e en Madrid "o Lisipo andaluz".

Tivo como discípulo predilecto ao cordobés Juan de Mesa.

Obras

• Retablo de San Isidoro del Campo (1609-1613) en Santiponce (Sevilla).
• Batalla dos Ánxos (1640) en Xerez da Fronteira (Cádiz).
• Neno Xesús (1606-1607)
• Inmaculada (1629-1631), coñecida como la Cieguecita.
• Cristo da Clemencia (1603-1604)
• San Xerome Penitente
• Cristo da paixón
• San Bruno
• Santo Domingo Penitente
• San Cristovo (1597)
• Cristo dos cálices