José María Bourio Fernández
José María Bourio Fernández, nado en Lugo o 11 de decembro de 1907 e finado no mesmo concello o 16 de febreiro de 1986, foi un profesor e político galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 11 de decembro de 1907  Lugo, España |
| Morte | 16 de febreiro de 1986 (78 anos) Lugo, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | catedrático , político |
| Lingua | Lingua castelá |
Traxectoria editar
Funcionario da Delegación de Traballo, foi contador do Colexio Pericial Mercantil (1932). En 1936 era profesor de mercantil, caligrafía e debuxo no Instituto Feminino de Lugo. Afiliado á UGT, foi vicesecretario da Federación Provincial Trabajadores de Lugo (1932). Foi secretario das Juventudes Socialistas (1932), secretario de actas das Juventudes Socialistas Unificadas (1936) e membro da Agrupación Socialista lucense. Logo do golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 estivo fuxido e agochado nos montes de Barreiros ata que puido embarcar rumbo a Cuba vestido de cura con identidade falsa. Xulgado polo Tribunal de Responsabilidades Políticas, foi sancinado en ausencia. En Cuba traballou como dependente da Ferretería Celestino Joaristi y Cía. e despois como xefe de vendas da empresa norteamericana Remintong Rand. Adquiriu a nacionalidade cubana. En 1947 regresou a Galicia con permiso de tres meses e dous anos despois con toda a familia con intención de quedar, pero tiveron que volverse por problemas na renovación do permiso de estancia. En Cuba mantivo contacto co Círculo Republicano Español e a Casa de la Cultura. En 1958 regresou definitivamente a Galicia.[1]
Vida persoal editar
- Casou con Isabel Villarino del Riego e foi pai de José e Carlos Bourio Villarino.
Notas editar
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Domingo Cuadriello, Jorge (2009). El exilio republicano español en Cuba. Madrid: Siglo XXI. p. 380. ISBN 978-84-323-1387-5.
- Repertorio biobibliográfico do exilio galego