José Jeremias Montero
José Jeremias Montero, nado en Santiago de Compostela en 1892 e finado na mesma cidade o 12 de novembro de 1944,[1] foi un practicante e político galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1892  Santiago de Compostela, España |
| Morte | 12 de novembro de 1944 (51/52 anos) Santiago de Compostela, España |
| Actividade | |
| Ocupación | político, enfermeiro |
 | |
Traxectoria
editarFíxose practicante en 1926. Na Segunda República foi nomeado practicante municipal de Santiago de Compostela en setembro de 1931. Foi vogal do Centro Republicano de Santiago de Compostela (1931),[2] tesoureiro do Centro Republicano Federal de Izquierda Gallega (1932),[3] e militou en Vanguardia de Izquierda Republicana.[4].
Cando se produciu o golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 fuxiu e estivo agochado polos montes da Mahía. Foi detido en 1937 acusado de incitar aos gardas para botarse á rúa e intentar asaltar o cuartel de artillaría, acción que en realidade protagonizou o seu irmán Juan Jeremias Montero. Foi xulgado en Compostela por auxilio á rebelión o 20 de marzo de 1937.[5] Aínda que o fiscal solicitaba cadea perpetua, finalmente foi condenado a 9 anos de prisión.
Vida persoal
editarCasou con María Arca Guerra. A súa única filla, Encarna Jeremias Arce, finou en abril de 1941 con 23 anos.[6]
Notas
editar- ↑ Necrolóxica en El Correo Gallego, 12-11-1944, p. 2.
- ↑ La Voz de Galicia 6-8-1931, p. 8.
- ↑ La Voz de Galicia, 9-2-1932, p. 9
- ↑ Tojo Ramallo, José Antonio (1990). Do Castro, ed. Testimonios de una represión. Santiago de Compostela Julio 1936 - Marzo 1937. Sada. p. 95. ISBN 84-7492-498-7.
- ↑ El Eco de Santiago, 20-3-1937, p. 2.
- ↑ El Correo Gallego, 4-4-1941, p. 3.