Illa Capitán Aracena

A illa Capitán Aracena forma parte do Arquipélago de Terra de Fogo situado na rexión austral de Chile. Pertence ao sector que para o seu estudo denominouse como as illas do NO.

Aracena
Illa Campana en Chile
Illa Campana
Illa Campana
Mapa da zona
Situación
País Chile
RexiónRexión de Magallanes e da Antártica Chilena
ArquipélagoArquipélago de Terra de Fogo
MarOcéano Pacífico
Coordenadas54°10′S 71°20′O / -54.167, -71.333Coordenadas: 54°10′S 71°20′O / -54.167, -71.333
Xeografía
Superficie1.164 km²
Longura máxima140 km.
Perímetro457
Punto máis alto1.158 m. Monte Vernal

Administrativamente pertence á Rexión de Magallanes e da Antártica Chilena, provincia de Magallanes, comuna de Punta Arenas. Está dentro dos deslindes do Parque nacional Alberto de Agostini.[1]

Desde hai aproximadamente 6000 anos as súas costas foron habitadas polo pobo kawésqar. A comezos do século XXI este pobo fora practicamente extinguido pola acción do home branco.

Historia editar

Debido ao seu carácter montañoso e accidentado e á carencia de recursos, a illa estivo deshabitada e só de cando en vez era percorrida por membros dos pobos kawesqar e yámana, pobos que a mediados do século XIX practicamente desapareceran pola acción do home branco. Os nativos desta parte eran considerados polos loberos como os máis maliciosos que calquera outros no Estreito, ou na Terra do Fogo.

A illa queda en territorio kawésqar, pero era visitada frecuentemente polos indíxenas yámana, quen acudían a buscar nela e outras illas próximas a pirita de ferro, [2] mineral co que conseguían as faíscas necesarias para acender lume.[Nota 1]

En febreiro de 1827 o comandante Parker King a bordo do Hope percorreu a canle Magdalena ata as illas Laberinto e no cabo Turn decidiu regresar a puerto del Hambre. [3]

En abril de 1829 o comandante Fitzroy co Beagle traballou no levantamento da costa norte da illa, especialmente nos seos Lyell e Pedro. A exploración do seo Pedro deuna por terminada aseverando que non había canle cara ao océano. Anos máis tarde descubriuse a canle Acwalisnan que comunica as augas do seo Pedro coas do seo Dyneley. [4]

En maio de 1829 o tenente Skyring a bordo do Adelaide levantou a costa leste e sur da illa durante o levantamento das canles Magdalena e Cockburn. [5]

En maio de 1829 o tenente Skyring ao comentar a dirección en que tira a marea crecente na canle Cockburn di: "nas antigas cartas holandesas figura un canalizo chamado Jelouzelt que el non atopou". Podería tratarse da actual canle Acwalisnan. [6]

Forma parte do Parque nacional Alberto de Agostini dependente da Corporación Nacional Forestal.

Xeografía editar

A illa Capitán Aracena é unha das illas do NO do arquipélago de Terra de Fogo. Está situada ao E da illa Clarence separada desta polo seo Pedro e a canle Acwalisnan. A súa latitude e lonxitude media son: 54° 10' 00" S e 71° 30' 00" W

Ten 32´1 km. de longo no seu eixe norte-sur por 41´8 km no maior ancho. Polo seu lado norte corre o estreito de Magallanes, polo leste a canle Magdalena, polo sur a canle Cockburn e polo oeste o seo Pedro, a canle Acwalisnan e o seo Dyneley.

Na súa costa norte, bañada polas augas do estreito de Magallanes, atópanse o seo Lyell e a enseada Stapless. No lado NE levántase o monte Vernal que se recoñece porque o coroa un peñón que parece un miradoiro. No mesmo lado leste, pero máis ao sur, elévase o monte Boquerón de 914 metros de alto, é escarpado e está coroado por tres picos que o distinguen.

Na súa costa leste atópase baía Morris que é o mellor fondeadoiro que hai nas canles Magdalena e Cockburn, apto para naves de calquera tamaño.

Na súa costa sur atópanse as baías Stormy e Park e os seos Mercurio e Prat. O primeiro seo se interna na illa Capitán Aracena con varios brazos e o segundo con tres enseadas: Aldea, Riquelme e Uribe. Na enseada Riquelme atópase porto Quidora e na enseada Uribe Puerto Esmeralda.

Clima editar

No sector da illa reina case permanentemente o mal tempo, cae copiosa choiva, neva case todo o ano e o ceo está nubrado. O clima considérase de carácter marítimo, con temperaturas parellas durante todo o ano. O vento predominante é do oeste e sopra case en forma continua e sen interrupción. Pódese dicir que o réxime permanente é de mal tempo baixo todas as súas formas.

Flora e fauna editar

Hai calafates, fucsias e arbutus.

Entre as aves hai corvos mariños, paxaros carpinteiros, martines mariñeiros, arceas e colibrís.

Nas súas costas obsérvanse lobos de mar, lontras, golfiños e baleas. Nas augas que a rodean hai camaróns vermellos, alimento principal das baleas.

Xeoloxía editar

A illa constitúe a continuación do extremo sur de América. As montañas pertencen ao sistema andino, xeralmente son de cumes redondeados coroadas de neve. O verdor que se observa nas montañas consiste principalmente de musgo ou dunha vexetación raquítica que cobre un chan brando e pantanoso.

A rocha é principalmente xade, acompañada por considerables masas de granito. [7]

Notas editar

  1. Tanto Fitz Roy como Emperaire ademais de Chapman refírense ós lugares onde obtiñan a pirita para facer lume.
Referencias
  1. Ministerio de Bienes Nacionales (1985). "Parque Nacional Alberto de Agostini" (en español). 
  2. Chapman 2012, p. 152-153-243.
  3. King 1839, pp. 60-63.
  4. King 1839, pp. 218-220.
  5. King 1839, pp. 251-268.
  6. King 1839, p. 256.
  7. King 1839, p. 136.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

Outros artigos editar

Ligazóns externas editar