Humidade
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde setembro de 2017.) |
A humidade é a cantidade de vapor de auga presente no aire. Pódese expresar de forma absoluta mediante a humidade absoluta, ou de forma relativa mediante a humidade relativa ou o grao de humidade.
A Humidade absoluta é o número de gramos de vapor de auga contido nun metro cúbico de aire. Exprésase en g (de vapor de auga)/m³ (de aire). Esta medida é independente da temperatura ou a presión.
A cantidade de auga máxima que pode admitir o aire sen condensación varía coa temperatura e a presión atmosférica. Tamén a facilidade coa que este absorbe o vapor de auga.
No caso de que aire non poida admitir máis auga dise que o aire está saturado e tería unha humidade relativa do 100%.
A Humidade relativa é a humidade que contén unha masa de aire, en relación coa máxima humidade absoluta que podería admitir, sen producirse condensación, conservando as mesmas condicións de temperatura e presión atmosférica. Esta é a forma máis habitual de expresar a humidade ambiental.
Se unha masa de aire ten o 50% de auga respecto á máxima que podería admitir, a súa humidade relativa é do 50%.
Como a capacidade do aire para absorber humidade varía coa temperatura, a humidade relativa aumenta cando descende a temperatura; inda que a humidade absoluta se manteña invariable.
Para a comodidade humana é moito máis interesante a humidade relativa posto que canta maior sexa a capacidade do aire para absorber o vapor, mellor funciona o sistema de evapotranspiración, mecanismo de regulación da temperatura do corpo, inda que se é excesivamente baixa, sécanse as mucosas (nariz, boca) e o ser humano é máis propenso á entrada de microbios patóxenos. O grao de humidade máis adecuado para a comodidade do ser humano está comprendido entre 40-70%.
Cando vai calor e humidade, dise que a calor é pegañenta porque á suor lle custa evaporarse e permanece na pel.
Para o clima, tamén é máis interesante a humidade relativa, xa que unha masa de aire saturada, ou próxima á saturación, é unha masa de aire húmido e as plantas poden aproveitar esa humidade, mentres que dunha masa de aire máis seco non, inda que teña maior humidade absoluta.
Cando a humidade chega ó 100%, e empeza a condensarse a humidade, estase no punto de orballo. Esta condensación prodúcese sobre os obxectos, o chamado orballo ou, se vai moito frío, a xeada. Se se produce no mesmo aire, fórmase unha borraxeira.
Para que se produza esta borraxeira debe haber unhas pequenas partículas no aire, chamadas núcleos de condensación, onde se condense a auga.
Os núcleos de condensación, poden ser po, grans de pole, esporas, cristais de sal etc.
En caso de que non existisen núcleos de condensación no aire, algo moi difícil de conseguir, poderían alcanzarse humidades relativas de ata o 300% sen producirse ningunha borraxeira.
A humidade relativa pódese medir mediante un instrumento denominado higrómetro ou un psicrómetro. Un psicómetro está formado por un termómetro de bulbo húmido e un termómetro seco. Mide a temperatura húmida e pode obterse a humidade relativa mediante o ábaco higrométrico, comparándoa coa temperatura real do termómetro seco.
Para obter a humidade absoluta, debe facerse un cálculo a partir da humidade relativa e a temperatura.
A humidade pódese modificar artificialmente mediante un deshumidificador para baixala ou un humidificador para aumentala.